Ahmet Coşkun Şiirleri - Şair Ahmet Coşkun

Tutuldum yarenler

yaş kemale erdi diye kınama
sevdalı gönlümde bitmez sınama
el alem kalkmış diyorlar bunama
ahir ömrüm bir güzelde yarenler

Tutuştum erenler

gül toplar bağında gülden nadide
bin bir cilve nazla döner rakssade
şavkı vurur göğe dağ taş pervane
kaç yangından kaçtın dili tövbede

Tuzluca’da tuz kayalar

örmüş saçlarını boncuk tentene
kat kat sarılmış turuncu ketene
güler güzeller içinde bir tane
bakıpta göremedim doya doya

Üç fidan

Onlar ki darağacında kuştular
Güvercin olup göklere uçtular
Ömrümüzün solmayacak gülleri
Ölüm ki gülüm özgürlük muştular

ulan çarkı çürük felek
sana minnet eden namert
ben gidiyom dağlar benim
kime versen ver sen servet

Umma gönül

Aşkın dergahı elem
Kırılır yazamaz kalem
Her daim gönül e ferman
Sunma gönül sunma gönül

Unutama

Sevdin mı demiyorum hatıralar incinir
Gel yaralarımızı deşip dokunmayalım
Aya mehtaba yattık terli toprak gücenir
Rüzgardı esti geçti artık yakınmayalım

Unuttum ben

Gönlümün kapıldığı bahar yalan
Daha kimseye etmem aşkı ilan
Sende var git ey kara gözlü ceylan
Sevmeyi sevilmeyi unuttum ben

Unuttun mu

Bahar gelmiş bağlar süslenmiş
Bülbül konmuş dalda dillenmiş
Ses ver sese canım sevdiğim

Usandım

Zemheri basmışken fakirhanemi
Yaza kanat çırpan kuştan usandım