kadın ki
tamamlanmamış ruhunu
taşır avuçlarında
bedenini iğneye takar
çocuklarına yama yapar
danimarkada aldatan
isvecte aldatılan
yaşam
hani şu bir türlü adını çıkaramadığın
ressam değilsin
nasıl çilekler topluyorum bahçeden
bak senin için
nasıl çiçekler açmıştım
sularsın belki diye
oysa rüzgârlar esiyor yalnızca
her bir adımı kuruyor toprağımın
kanatlarının altındaki yükü bırak
ak istediğin yere
tüylerine vuran rüzgâr
şarkılar söylesin sana
üzgünüm
seni kandırdılar
kandırma kendini
çoktandır peşindeyim
fısıldıyorum adını
duymuyor musun?
içindeyim beyninin
batıyorum
su derin
gelme ıslak ellerim
düşersen tutamam
katamam kendi içime seni
fazladan can yeleği taşımam ben
bir yerde gördüm diyordun
aylardan mayıs
bitip tükenmez bir koşturmanın ortasındayız
bir soluklan
bir etrafa bak
her sabah yanından geçtiğin insanların
kucağıma düşen bir avuç cam
koyduğun görünmez engellerden
geriye kalan
tanıdık gibi bu keskin koku
senden mi benden mi bilmiyorum
nereden geliyor bu kan
gök gri
yağmurlar suskun
kustun bize en güçlü kelimeleri
oysa böyle değildi niyetin
biliyorum
kuşanmıştın üzerine bu sefer'leri
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!