Zeynep Karacaa Şiirleri - Şair Zeynep Ka ...

herkes kendi kafesinde kendini arar
kendinden kaçtığını unutur
başka yüzlere sorar
başka yüzler cevabı biliyormuş gibi
kendine yakalanır zaman zaman
korkar

her sabah bir kuş yolluyorum
bulutlara
her akşam bekliyorum yolunu
payıma düşen yağmur mu
yoksa kum mu

sen gelinceye kadar
mevsimleri yıkadım
naftalinledim
yerine yerleştirdim
sen gelinceye kadar
savaştım hayalinle

yönünü kaybetmis teknenin
ağır aksak pusulasıyım elinde
kocaman omuzlarını çökerten
sorularının cevabını göstermedim sana
sevdiğin kadının hıckırıkları
hangi yöndeydi bildirmedim

bulunduğu yeri terk et
feda ettim sen istedin diye
bir cok seyi
sana her yaklastıgımda

bir kapı açılır
genişler dünyan
ışık
biraz daha ışık istersin

Önce dağıl
dağıt kendine
Bağır çağır
kus içindeki karanlığı
Sarhoş ol
sokaklara çık

icim gündüz
dısım gece
al sana bir bilmece
aradım durdum tek hece
ıkı ileri

geçmiş de tutar avcundan
bir adım sonraya taşır seni
yahut hesap sorar
yeniden inşa et beni diye haykırır
kulakların duyarsa eğer
ve gözlerin sağlamsa

dediler ki
ilk olanlar unutulmaz
o yüzden mi kaldı
saçımda elin
yanağımda sakalın
annem ve babam