Zeynep Karacaa Şiirleri - Şair Zeynep Ka ...

aynı masada
yabancılaşıyorsa insan insana
soğuyorsa kalpleri
asıl cinayet orada işlenmiştir
kansız kemiksiz .z

ağzımdan çıkan
her güvercinin
ayağı kırılıyor yolda
dokunamıyorum onlara

bir kapı
bir pencere
tek başına yuva olur mu sence
bir aklım
bir de sen
yanyana gelmedi nedensizce

bir varmış
yok olmamış
eskiden böyle değildik
bu yeni moda
kara delik
göğsünün yerinde

su çekiyor gövdemi
su çekiyor
gökyüzü tutuyor
bir şeyler arıyorum suda
sözcük mü

ben her gece kefen biçerim kendime
sen her gece yırtarsın onları
ne senin planların biter
ne benim avcumdaki beyaz
durma

ben eski bir zerdüşt
avladığımı
özüme katacağımı sandım
yanıldım
bu yüzden
hiç dinmedi öfkem

Beyaz pamuklar süzülüyor
Ellerime, pencereme dokunuyor
Kanadı kırık kuşlar gibi
Aşağı ve aşağı

Bembeyaz sokaklar şimdi

kasım
yasımı tuttum bitti
tutkum dinmedi

kasım
şiire vurgun adın

bir sabah beni üzen kelimeleri
yele savunmam
durup durup
vurmasınlar beni
zaten katili buldum
ne bir hizmetçi