seninle konuşmak
raylarda gözü kapalı yürümek gibi
adımlarım sıklaştıkça
ensemde duyuyorum tren sesini
seninle konuşmak
kentin ışıkları sönerken
yavaş yavaş gözlerinde
solgun bakışların
onu arıyor her yerde
biliyorum
kertenkele
kertenkele
ne işin var bizim evde
yalnızım diyordum odada
meğer birileri varmış köşede
bazen aradığım ateşi
ölü bedenlerde bulurum
nefes alırım
kağıdın gölgesinde
o ışığı yakalamış bir kalem
dokunur bana
ilk kibrit
biraz ısınmak için
belki bir soba
yanan ateşler
hayaller hayaller
ikinci kibrit
kimse kimsenin boşluğunu dolduramaz
bak
boşluklarla dolu yanlarımı
birbirine yamadım
senden geçmek için başkasına
başkasından sana koşmaktan yorulduğum an
kimse bilmez
sen bile
yürüdükçe açılır yollar
mekan genişler
zaman yavaşlar
hazırlanırken senin için akşam
telaşlı ayak sesleri dolduruyor sokağı
acele adımlar
gülüşlere karışıyor
mavi
Suzan suzi'ye
on gözüm vardı
biriyle gördüm seni
suzan suzi
doğmadan önce yazılmıştır yazı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!