Zeynep Beşen Şiirleri - Şair Zeynep Beşen

Leyla öyle bir düşmeyle düş dün ki gönlümüze.
Bizde bizden eserin tozu dahi kalmadı.
Her şey sen tarafından aşka bulan dı..
Yine ne gece koydun ne gündüzü bildirdin.
Söylesene Leyla bu zaman aralığının bir adı var mı.
Yoksa oda senin gibi Aşka kurulmuş bir tuzak mı.

Hem seni sevdiysem ne olmuş,
Say/ki bir ölü bir ceylanım can evimden vurulmuşum.
O kadar ölüyüm ki etlerim çürümeye yüz tutmuş.
Tam toprağa karışacakken,
Saçımın son teline yarin içinden geçen sesi duyulmuş.
Ete kemiğe yeniden bürünmüşlüğüm olmuşsun..

Başım yerde Leyla
Gözüm yerin yedi kat dibin de
Bakışlarım zamanı yırtar inadına.
Gideceği yer sen,
Görmek istediği yine sen..
Ölmek istediği yer sinen.

Leyla seni seviyorum biliyorsun..
Bilmiyorsun diye kedere vurmayacağım kendimi..
Bak yüzüm gözüm beni sevmiyor sunun sevinciyle dolu..

Gelemediğin her yere geleceğim bundan sonra..
Hep senin yerine..

bir şair kaleminden bıkmadan
bir dua okunmaktan yorulmadan
bir anne çocuğunu yolda unutmadan
gel diyorum! gel bana!
Ley ve la
bir gül dalından yine bir daha kopmadan

bir cenaze sonrası
sensizliği ve huzuru var sesinde
yalnız bir sen bilmiyorsun bunu
sokaktan geçen biliyor
mahalleden geçen biliyor
bu ülkeden bu dünyadan geçen biliyor

ey!
gölgesi,
ayın on dördüne ışık olan,
özlüyorum seni.
zifire koydugun hülyalarım da,
ve bekliyorum üsteliksiz hala.

Kusur ışte
her saniye her yerde seni anmam.
Gözlerin için kusur
Sözlerin için kusur
Ellerin dillerin için kusur.
Varlığın icin kusur oldu yüreğim de kan yerine atman.

kokun da ne var biliyor mu sun?
buram buram çaresizlik
gelinemeyen yollar
ve kimselerin bilemediği yerler var.

kokun da ne var biliyor mu sun?

konu sen olunca
sabırda sınıfta kalmış biriyim
bana ne ki herkesten ve senden
yokluğun olduğu halde yokluğuna katlanamayan biriyim.
şimdi ne olacak söylesene
yıkılmışım incin mişim