Zeynep Beşen Şiirleri - Şair Zeynep Beşen

Benim yerim sensin
Hani şu ayaklarımın bastığı
Evimin kurulduğu
tohum eksem ağaç bitiren
Beni saran
Beni saran .

Kainat kitabin da
üç harfe bulamışlar seni
Kim de ne varsa öyle okur seni.
Bende ne varsa öyle okuyorum seni.

Seni diyorum seni !

Sevince seni anliyorum yaşadığımı
Kalbimi hissettigim bir yerlere benziyor adın
Sessiz sakin yürüyüşlere benziyor tadın
Bir nevi nefes almak gibi bir şey bu..
Sana has olan,
Bana geldiğim yerleri hatırlatan kokunu boynundan içime öperek alıyorum

Her şeyi hatırın da tutan aklım
Yaşatıldığı hergün
Seni ,yeniden görme ihtiyacı duyuyor .
Bu özlemek değil !
Özlemek eksikliğinı hissetmektir
Yokluğunu çekmektir

Ne müthiş bir his bu !
Kalbim yerini belli ediyor seninle.

Hem seni bildiğim hal de
Gördüğüm hal de
Aklım da yazılı olduğun hal de ..

hangi ara bu kadar sindin bana ?
şu geceler gibi
hani şu geceler ,insanı gerçeğine erdiren geceler..
ve hangi ara söylesene bu kadar karıştım sana ?
sesine sinmiş gibiyim ,sesimden hissediyorum bunu.
gözüne ilişmiş gibiyim,görüdüğümde biliyorum bunu.

Bir adamı severek
Yıkadım yüreğimi
Içim de yalnızca o kalana denk .

Yıkadım yüreğimi
Bir adamı severek

bir gürültülü sessizlik
şu gecenin ve günün neşesinden yüzüme bulaşan
seslerin ihtiyacını aldım elimden
bu an sadece dinliyorum..
yeni yerler keşfettim yüzünde
ifadeleri açık -gayet net.

kıştan kalma günler gibiymişsin
anlatıp duruyorlar bana.
şirazesi kaymış izler gibiymişsin
ızdırabını kahkalarına sakla.
nidası sökülmüş harflerimi de geri verme bana
ısıtımsız ellerin var nasıl olsa.

Meydan okuduğum yer kalbin dir!
bilmelisin.
sana yenilenmemiş bir bahardan sesleniyorum
yüzünde yenilmek isterim
kalbimde yenilmeni dileğim gibi.
utanç çağlarından