Zeynep Beşen Şiirleri - Şair Zeynep Beşen

bakma bana sen!
her serzenişim var olan bir şeyden aşktan.
hatta ölü numarası yap.
bende sana bakayım,
insan elbet sevdiğine döner.
elbet döner!

Insanın bağrına basacagi
Yuregine saracagi
Ruhuna alacağı yersin
Bundandır sen bilmezsin
Hep bundandır
Içim de ki her sancı

Sen!
Benden!
mukaddes yalnizligimi çaldin
Allah hakkı için
Kısasa kısas isterim
Yüź undeki yalnizligina talibim

selamlarım suskun yanı
özlendin
ben seni özlemekle bilendim
yetinemeyen aklımla bekledim
bakma bana sen,
cahil kaldım sa cümlelerde

inanılmaz ama gerçek sin,
orada öylece duruyorsun.
çünkü var olmuşsun,
aşk diye bende;
bende ben diye bir şey kalmayana denk,
bende var olmuşsun,

şimdi bazı gerçekler yoktur sevgili
tek gerçek vardır
çoklu görüşler mevcuttur
ve insan
her zaman inandığı yolu doğru gösterme çabasında dır
bazıları yola adım atar üçüncü adımda yorulur bırakır

sana usanmayan bir bakışla baktım
ellerim göverdi
yüreğimin halini ellerine bir sor!
bir güvercin kalbini yer gibi
kusurumun en güzel halisin suskumru
bir ceylan seni yavrularına yedirdi

nereden baksan yar/asın bana;
ve bunu malesef ki sende biliyorsun,
şimdi nereden baksam yine ve yeniden aşksın bana;
bir farkla!
senin farkında olmayışınla.
şimdi nereden baksak,yokluğuz birbirimize..

bu gün seni yine özledim,
öyle birden bire gelişen bir haldi ve engelde olmak istemedim.
biz sevenin özleyenin önünde engel olanlardan olmayalım istedim.
yani bu gün keyfim yerinde seni rahatlıkla özleye bilirim.
zaten bu dört duvar arasında yapa bildiğim en güzel şey.
seni özlemek,namaz kılmak şükür etmek,

bu gün bizi havalandırmaya çıkardılar
ciğerlerime temiz havayı seni çeker gibi çektim içime.
özledim de geldim yani buralara.
sonra azda olsa gök yüzünü gördüm
güneşte değdi tenime.
ALLAH'ım özlemişim.