Zeynep Beşen Şiirleri - Şair Zeynep Beşen

seni merak etmenin yan sokağında yolumu kaybettim
şu anda sana ulaşamıyorum
hangi kaldırımları devşirmekte sin
ALLAH'ım söz aramızda
''sadece'' ne büyük bir kelime!
ağırlığı çoğalıyor kaldıramaz oluyorum.

Ve ay karasi yüzün de,
Doğan güneşle,
Isınır bunca dünyalar,
Gözlerin, ekmek ufalıyor ha bire kuşlara.
Bundandır seni severken
Içimi saran cıvıltılar.

Sana kor oldum
Sana tutuldum
Sana yanginlardan kaçar oldum
Bir son bahar sonunda
Ellerine vuruldum
Yüzümde varlığının gurbeti

Ne zamandan beri ,
Gözlerimden bakan sensin ,
Güne bakanım,
Mevzilerimi saranım.
Öyle güzel ki ;
Benden bakıp seni görmek .

Aşk -ben seni yakarım razımisin?
İnsan -razıyım.
Ask -ben seni seneden eder dururum razımısın?
İnsan-razıyım.
Aşk -ben seni hiç eder dururum razımısın?
Insan-razıyım.

Bulutlara karştım biraz
En sevdigim mevsim gibi döşenince sen
Ne edeyim ne yapayim bilemedim yine
Icimde ki bu yeni sevmelerin sevinci
Hokkabaz bir iki adimin
Ikliminde

Seni görünce bir anda
Vaktin en karanlık aninda
Düşüncemde,
Düşüncemin deli köşesinde
Icimde bir nazım sevinci yukselir ha bire
Ah sen orada

benim sana kızmam sen üzülünce ye kadarmış.
bunu kalbim yerinde ağrıyınca bildim.
bunu daha sana bakmadan hissetmenin
komikliğine ara ara gülmekteyim hala.
ne beter sevmekmiş te anlamamışım.
gözlerinden sürgün yediğim serserim

sonra bulutlar yağmur,toprak derken,
damlalar taşlarla dövüştü.
her zaman ki gibi yine taşlar yendi..
damlalar kendini öldürmek le yetindi.
hatırlarsın beni gönlü yalın,
ben ancak sen ölürsem biterim demiştim.

Sen benim tövbem
Sen benim şükrüm
Sen benim estafurullahım
Sen benim tamamlanan yanım
Sen benim sevince pusulam
sen benim denize hasretim