Zeynep Beşen Şiirleri - Şair Zeynep Beşen

Ne tuhaf
Insan sevinince, hani çok sevince .
Hanı normalin dışına çıkınca biraz.
Gözleri terliyor istemeden
Ruhu bedenini ürpertiyor.
Sol yani ağrıyor

Yüzüne öyle uzun uzun
Bakmak için
Bin sebep
Bir bahane aramıyorum esta pisi.
Hem kim vurduya gitmedi ki aklım ,
Yalnızca gözlerini sevdi biraz

Işığa nakış atılır mi deme ;
Bak,iyi bak !
Hayat tarafindan, sen ruhuma ten diye, işleniyorsun işte.
Bak, artık bir ben yok .
Bir sen varsın artık .
Bakan, gören ,duyan ,dokunan, uyuyan, uyanan, seven aşık olan ikimizsiz artık.

Hani bayramı gözleyen çocukları bilirmisin ?
Seni seven kalbimin dönüştüğü iklim böyle bir şey..
Sen öyle durunca karşımda
Aşk gibi ..
Hayat gibi ..

Dünya dışı olaylardan ,

Ölüm ötesi ışıklardan geldin ,

Seni düşünerek sevinen biriyim ,

Şimdi senin yüzün ,
Sevincimin öz-hanıdır
Aynası kırılmış ruhumun
Tamiri iftiharıdir
Gözlerinde yeşeriyor hayat hiç durmadan
Ab-ı hayat işlemiş hûdâ

Sevmenin yorulmak olmadığı bir yerde
Sana yaslaniyorum .
Cennet diye bir yer varmış ,
Buna şimdi inanıyorum.
O sineni döşek eyleyen başımı,
Yüreğinin sesin de uyutuyorum .

Kuru topraklar ıslak denizler üzerinde yürüyorsun.

Saygı duymalıyım sana
Bu serüven senin hatırlarim bunu daima .

Islak topraklar kuru denizler üzerin de yürüyorum.

Şu yer yüzünde
Bir sen varsın bir de ben kaldım
Bunca sessizlik ikimizin durma sevinelim ..


Simdi Iki baksam gözlerine

Bazen bir duvar oluyorum
Seni izliyorum oradan
Söylesene bu kadar güzel uyunur mu ?
Aklımı heçe atıyor uykuların.
Yorgan oluyorum kimi zaman
Sarıyorum seni