Zeynep Beşen Şiirleri - Şair Zeynep Beşen

öyle gözleri var ki
gözlerinin nelere gark olduğunun idrakinde değil ALLAH'ım,
öylece aya bakıyor,
ayda bana.
onu ayda izliyorum,
bilmiyor baktığında iz bıraktığını,

vatan giderse
namus gider ırz gider
vatan giderse
ana gider
atam gider
yar gider.

bir şey olmak istedim ellerinde,
ne olduğu önemli değildi,
ellerinde olsun yeter di,
bir şey.
her hangi bir şey olmak istedim ellerinde,
öyle sıradan

karşılıklı aşkı bulmuşluğum var
bilmişliğim
duymuşluğum
iman etmişliğim var.
seni (cc) bulan neyi kaybetmiş halim var.
seni (cc) kaybeden neyi bulduğunu sanarmış dediğim sözlerim var.

gülüşün diyorum
gülüşün!
ALLAH şahit ki!
şahit buna ALLAH!
cigerlerime,gözüme
canıma ruhuma ve aklıma kastı var

dizimizi dizimize verek,
gözlerimizden bir birimizi içek,
harflerdeki sesleri özümüzde susturak,
gel sevdiğim gel bu dünyadan böyle göçek.

bak elini elime verek,

Sana yer edilmemiş bir zamandan geliyorum.
Bana yeni sayfalar aç!
Sana olmayan ellerimle
Görmeyen gözlerimle
Sağırlaşan yüreğimle geliyorum.
Bana adını bağışla.

bu bir zorunlu sevda havasıdır aldırma..
yine parmaklarımdan düşüyorsun usulca,
bu kez ve bin kez yüreğimi atıyorum yere
düştüğün zaman canın acımasın diye
gönlüme çelme tak/dığın anda düştüm aşka.
kimse dişini sıkmak

karı,yağmuru ve rüzgarı sevemedim gitti.
bir seni seveyim dedim, gerçek ten istedim.
şahit olarak kabul et,
bizi aynı yüzyılda yaratanı,
o yeter şahit olarak seni sevdiğime.
başkası çok ta önemli değil.

beni ne kadar seviyor ki demişsin.
seni sesinden bilecek kadar
gözünden anlayacak kadar
renginden çözecek kadar
biri sana kötü bir söz söylediğin de
incinecek kadar