Zeynep Beşen Şiirleri - Şair Zeynep Beşen

kan doğruyorum bu ayrılığa
yokluğuna ve sana
böyle sessiz sedasız katline
aman dilemiyorum
bu ellerine değen sıcaklığı iyi hatırla!
güneş sağıyorum aramız da ki her ne varsa ya

sevmek başımız da güzel bela
bak şairi nasıl da sesinden vuruyorlar
bunu sevdiği dışın da kimse bilmiyor
acı bu dünyada popüleritesini yitirmeyen tek şeydir
yani demem o ki azizim
ben popüler şeylerden haz etmem

bağırtılardan kaçan bir şehir de
incinmişliği üstünden kağıttan gemiler gibi
rızası terk edilmiş
denizlerde yüzmekten yorulmadım ben
aşk dedikleri neyse
lakinsizler yurdunda onu elinden tuttum

umutsuzluk bana göre değil leylim
bir kere başlı başına seni sevmişim
yara aldığım yer sen olsan da
umutsuzluk bana göre değil sevdiğim
yokluğun da buna dahil
beni ancak varlığınla incite bilirsin

tarih siz gibiler oldukça sadece tefekkürden ibarettir bayım.
kızgınlık değil de kırgınlık diyelim biz buna.
ve yanlış anlayın bizi son defa.
silmenin gücünü bileklerinden tuttum
daha yeni yeni kavrıyorum,
ha bu arada bunu söylemeden geçemeyeceğim sizden bayım,

seni boş yere bahara benzetmiyorum
baharı boş yere sana benzetmiyorum
göbek bağlarınız bir kesilmiş de
siz bilmiyorsunuz.
bahar gibisin bende
yenileyici tazeleyeci

yaşamın ve ölümün
güzelliği içine sinmiş gibi
bakıyorsun ya sen,
içimde köze batmamış yer bırakmıyorsun
gül tanem
ne var sende böyle?

-şiir yazmaktan kolay ne var ki, dedi,nasıl dedim?
? gözlerine baktım!
- sonra dedim?
? yüreğim birden oracığa yıkılı verdi,
- nasıl dedim?
? şiirim kendi yolunu buldu,sustun?

dolambaçlı yollara ne hacet
düz yolda
direk çıkışlarda olduğu gibi
açık ve net
seviyorum seni.
bir gün olsun şüpheye düşmeden

Ve elleri ateşe gitti,
Yapma dedim çocuk yapma!
Ateş yakar seni.
Aldırmadı çocuk.
Ateş şahbazlığına tutuldu..
Sonra onu o kadar çok sevdiki,