Zeynep Beşen Şiirleri - Şair Zeynep Beşen

her neyse işte, sen yoktun yine,
bende tüm kasımpatıları yoldum!
çiğnedim! hepsini ağzıma ot yaptım.
ağzım acımış umrumdamı!
vicdanım kudurur ken acıdan.
dilim kekremiş umrumdamı!

leyla oldu bana rüveyda

aşk oldu rüveyda

gözüm oldu aşk

Seni sevmekten hiç vazgeçemedim ben,
Daha doğrusu geçmek istemedim bir türlü senden..
Seni sevmek kadar sevmek istemedim ben kimseyi.
Sen ilk ve tek duamsın sevgili,
Kavuşma hayali kurduğum ilk ve tek duamsın.
En çok sana yakışıyor aşk ın gülleri,

mutlu olduğunu bilmek ne güzel,
başka bir yarin kolların da.
mutlu olduğunu görmek ne güzel,
gözlerin de başka bir leylanın bakışıyla.

sevdim seni.

hüzünden bulanınca gözlerine gelirim
dinlenirim şenlenirim.
ey belgüzar ım efendim
söylesene bu sevmeler nereli ben bildim de bilemedim.
dünyadan darlaşınca
ellerine gelirim

küfür ederek başlıyorum bu yazıma,
küfrüm sana olan sevgimdir bu arada,
neden küfür diye sorarsan sana olana,
seni sevdiğimi söze katınca ,
küfür olup bağırasım var.
içim deki seni benden koparasım var.

kelimeler yok !
sen varsın
ve ağlatıyorsun
içime akıyor gözlerim.

bir seni bilmiyorum

koyu mavi bir aşk.

bu aşkla filizlenen hüzün kokulu mor güller.

birleşmesi mümkün olmayan iki el.

- Leyla.
- Efendim.
- Def olup gitsene şu başımdan.
- Neden?
- Sen bendeyken küfür edemiyorum.
ve küfür edeceklerim çoğalıyor git gide.

şemsiyemin uçlarını kırdım
antenlerimi söktüm
senin mevzilerinden görüntülü çekemiyorum.
sevgilim devlete ters düştüm sanırım.
şu anda engelleniyorum.
a dört kağıtlarını yazmaktan alı koyuldum.