Zeynep Beşen Şiirleri - Şair Zeynep Beşen

- Leyla.
- Efendim.
- Def olup gitsene şu başımdan.
- Neden?
- Sen bendeyken küfür edemiyorum.
ve küfür edeceklerim çoğalıyor git gide.

şemsiyemin uçlarını kırdım
antenlerimi söktüm
senin mevzilerinden görüntülü çekemiyorum.
sevgilim devlete ters düştüm sanırım.
şu anda engelleniyorum.
a dört kağıtlarını yazmaktan alı koyuldum.

Mihr-i-mah'ım kanıyorum
özlüyorum seni
susuyorum sana
geride bıraktığın enkazın,altındayım
sessizce ağlıyorum sonu gelmeyecek biliyorum,
seni beklemenin,

Meğer seni ne çok sevmişim,
Hala düzelemedi yüreğim.
Ve sen gelin ce aklıma,
Sadece sustuğumla kala kaldım..
Meğer seni ne çok sevmişim,
Ne çok sahiplemişim.

mutfakta bir kadın,
öğle yemeğinin telaşın da,
elin de yapacağı yemeğin telaşesi,
aklı kendi çıkarın da.
gönlü gizli kapaklı dua dua yakarışta.
ağzı sus pus.

Ellerin le söküp,parçaladığın kalbimin,
Tekrardan atmasını bekleme lütfen! !
Artık bir mucize bile kurtaramaz,ettin bizi..

Gitmeye gidiyorsun tamam anladık,
Geride kalanların günahı ne!

sonra..
biri gelir işte
nereden geldiğini hiç görmeden.
bir zaman seni cennetin kapısında tutar,
alıştırır seni,varlığına.
mutlusun dur,

her güne
bir mektup
gözlerine yazılmış,seni anlatan.
mektuplar ki sana sesleniş biçimidir aşkın,
yokluğunun orucu zor geçiyor sevgili
iftarını açabilir miyim bu aşkın belli bir sonu yok..

bitmeyen bir baş ağrısı.
dinmeyen bir gece sızı çekiyorum
yanımda olmayışında cabası.
ne yapacağımı inan ki bilmiyorum..

beni derde sokan da sen dertten alanda sen iken.

Sen bile senin değil iken,
Nasıl yok ede bildin?
Benim sevmeye dair ümitlerimi..

Sen bile sana ait değil iken,
Nasıl çalıp,parçaladın..