Zeynep Beşen Şiirleri - Şair Zeynep Beşen

hatrını hatrıma getirerek kendime bir yara daha mı açayım.
güldürme beni ne olur,
gamzelerim yanıyor.
bu kahkahaların bir sonu olmalı,
mektupların,trenlerin.
bakkalın,rüzgarın,ve mendilin bir sonu olmalı.

şimdi seni yeniden severim de
üstün başın aşk olur
alem senin seyrine boyanır da
yüzümde meşk olursun
ellerimden tutmazsın da
kalbimin içinde boğulur

kendimden geçmedim
senden geçmedim
anamdan geçmedim
atamdan geçmedim
artık sevine bilirsin,
en çok korktuğundan,bu aşktan vazgeçtim!

günlerden bir kırmızı
mavi,yeşil turuncu
bak sevgili sevgilim iyi bak!
tüm bunları avuçlarına bırakıp
kendimi gözlerinin önünde rüzgara savuruyorum
şimdi istediğin renge tutun

Duvar dibi dert dinlermiş dediler; ..
dert dedigin ne dedim dayandığım duvara..
seni bana yaslayan dedi..
beni sana ne yaslar ki dedim..
seni böyle kuvveten düşüren dedi..
beni sana düşüren yararima mi dedim..

Şimdi sana daglanmamis bir yalnizlikla geldim desem.
Sen dizlerini bana heba etsen
Ve ben seni durduğum yerde bir daha bir daha sevsem seni.
Yürüsek seninle fark etmese ne mekan ne zaman.
Sessizliğin dili konuşsa o anlarda.
Ve biz yan yana

gözlerin diyorum.
gözlerin,ne müthiş yorgunluk!
ey gövdesi aşka döşenmiş derviş,
dedim beni dünya tutuyor,
karşımda durup aklımı başımdan alsana.
başım dağılır,gönlüm genişler senin karşı duvarında.

çaylardan kuş burnunu nedense hep sevdim,
yanında biraz şiir,
bazen düz yazı,
arada hikaye,
en çokta seni sevdim hep seviyorum nedensiz.
ben şair değilim sevgilim

Öyle zarif bir gülüşe sahip ki!
Nasıl desem hani hafiften yağmur tutarda
Insan durup duruyken sevinir ya öyle bir şey
hani dokunsan bozulacak gibi
Öyle narin
öyle serçe gibi

özlemi hangi dile döksen ağlar
senin bana ağladığın kadar ağlar.
benim sana yandığım kadar yanar
kabul etmedin gitti
bu ciğerlerimizde tüten şey sevgiden kalan özlem.
şimdi ağlasan ancak içindeki külleri boğarsın