Zeynep Beşen Şiirleri - Şair Zeynep Beşen

bahardım sende,yazdın bende.
ikimizin arasında iki mevsim.
yok hikayemde ismin.
şimdi dağıt seni yedi bölge yedi dağa.
tüm inanç sistemlerini ben kendim keseceğim
ilkin seni sonra beni.

gül yaprağına karanfil dür..
hasretle pişir
özlemle soğut
sol üst cebinin içinde tut
seni ciğerlerimden geçireceğim.
ve gözlerinin önünde,

- beni ne kadar seviyorsun mecnun?
+ şu kadar Leyla.
- o şu kadar ne kadar onu soruyorum sana mecnun.
+ Leyla gözlerini kapat.
- kapattım.
+ ne görüyorsun şu anda.

coğrafi konumuna göre
yüzüne demir yolu döşenemiyor sevgilim
beni de uçak tutuyor
hava tutuyor
toprak deniz tutuyor
beni en çok yaptığın hamle yoruyor

bir soru hiç yere sorulmaz ki
susmak evet demektir literatür denen deryada
olsun.
gönül denen yere düşmüşsün bir kere
sevileceksin öylesine.
ve sen,gözlerimdeki en güzel mesele

gidilecek bir yer var!
gurbetliyim ben.
sen al sen dağıt zamanı ve her şeyi.
istemem gurbetliyim ben!
geçtim senden, geçtim anamdan.
hiç olmamıştım zaten bu dünyadan.

aklımda unutulmuş bir kelime gibi kıvranıyorsun ya
ben daha böyle güzel huzursuz olmamıştım
bu dünyada.
kınıma uyuttuğum her sözü
karşında zapt edemiyorum ya
her gece beni kendimden atıyorsun

sevgilim nasılsın?
nasılsın sevgilim?
benimle bir yola bir yolculuğa çıka bilirmisin ,
çıkalım ama biz!
medeni millet vekillerinin varlığı sağ olsun sevgilim,
gel biz medeniyetsizce şiirler yazmaya devam edelim,

tomurcuk çay gibisin azizim
şekersiz de içilir sin
ve dudaklarımda katran kara yokluğunla bilindin,
tatıldın..
gözlerimden içil din
kalbim de ikamet-i son yer belledin

hangi şiirden düştün bana;
hangi rüyada ıskaladım seni,
ve hangi sabahında yoramadın beni hayrına.
hangi suskunlukta bıraktın beni hatırla!
gök yüzüne sığdıramadığım sevmeyi,alıp giderken sen;
hangi pusuya yatırdın gitmeleri,