Zeynep Beşen Şiirleri - Şair Zeynep Beşen

İhtimaller denizinde,
Bir birinin yamacından dahi geçmeyecek olan,
İki kayıktan ibaretiz.
Evet biz..

Boşuna kürek sallama

sırtımda atalarıma inen hançerin iç kanamalı sızısı
içimde hançerin torunlarına yapılan eziyet,
zulme zalime katlanamama hali,
Rabbim bana sabır ver!
tam orta yerimde,tam içimde!
cenkleşirken ha bire,

ellerimden almakla yetinmedin kendini,
şimdi bu kadarla da kalma.
öldürmekle devam et beni,
hatta bununla bile yetinme..
ne varsa al ve git..
kazara bile, çıkma düşlerimin karşısına.

aşk adın senin,
yüreğime dokunmaktan da ileri giden din.
yüreğimin bana benzemiyor artık,
her yanı sen,içi dışı ruhu sen.

dünya dönüyor ken kendi eksenin de.

boğazımı düğüm düğüm yapan bir aşk;
eli eline değmeyecek biliyorum
dizlerim çüreyecek onuszlukla.
gözlerim kör olsa ne yazar..

anlamanı beklemiyorum sevgili.

bozğun güller mevsimisin.

içime çektik ce çöküyor ciğerlerim.

rahatsız ruhlar gibiyim.

oysa sana seslenmek
yorucu bir suskunluk
dilsiz alfabe ayıplığı ağzım da,
ne susmak biliyorsun
nede konuşmak istiyorsun,
ölümüne öylece duruyorsun.

şimdi ölüm dedikleri tatlı bir bekleyiş.
ki dünya denen yerde gönlümün tadı kaçtı,
daha yeni dank etti yokluğun kalbime,
çektiğim acılar da cabası.

dedim ya olmadığın gönlümün tadı kaçtı.

Söylesene sevgili;

Çok sevildiğin için mi gittin,
Aldın benden suretini,
Söyleseydin az severdim seni
Gitmeye değer miydi bu çokça seviliş le rin..

Ve aşk aldı beni her şeyden;
sadece kendine sakladı.
yerlere çaldı,
başında paraladı,
sonra sustu
hamuş dedi.