Zeynep Beşen Şiirleri - Şair Zeynep Beşen

git başım dan leyla
ağlatıyor beni sözlerin
kahrediyorum hiç yere
mahvediyor beni gözlerin

uykusuz geçelere

Kırmızıya düşen siyah,
Siyahı saran kırmızı,
Boynu ezelden,gönlü gibi kırık,
Dua suretinde yaratılmış
Bir aşk sarar tı sı..
Ey gelincik

sen benim hüzün gülümsün,
her açtığında yüzümü güldürürsün.
sen benim toprağıma tohum sun,
her açtığında ruhumu doyurursun.
sen benim ağlatan yanım sın,
her aklıma geldiğinde beni arıtırsın.

yazamadıklarım,
yazdıklarımdan daha çok isyankardır.sevgili
aynadaki yüzümü çaldılar,
süretsiz gezerim dünya varoşunda.

insan adı verilen mahlukat çekemedi,

İnsanın ilk aşkı olmaz mış,
Tek son aşkı olurmuş.
O son olan öyle bir bitap düşürürmüş ki yüreği,
Yürek ondan başkasına,
Bir atışlık dahi atamazmış.
Gönül şimdi harabeler kenti.

aşk adın senin,
yüreğime dokunmaktan da ileri giden din.
yüreğimin bana benzemiyor artık,
her yanı sen,içi dışı ruhu sen.

dünya dönüyor ken kendi eksenin de.

sırtımda atalarıma inen hançerin iç kanamalı sızısı
içimde hançerin torunlarına yapılan eziyet,
zulme zalime katlanamama hali,
Rabbim bana sabır ver!
tam orta yerimde,tam içimde!
cenkleşirken ha bire,

İhtimaller denizinde,
Bir birinin yamacından dahi geçmeyecek olan,
İki kayıktan ibaretiz.
Evet biz..

Boşuna kürek sallama

bir ses
bir rüya
bir ceylan bakışlı var
kalbimin kıyısında

biraz heyecan

sana dair bir şey bırak mıyorum dışımda.

bana bakan herkes.
sen.
göremeyecek artık.