Zennehar Yılmaz Şiirleri - Şair Zennehar ...

Ah bir bilsen yanmayı Yangınlarda kül olmayı Ah bir bilsen de üzülsen. Karardı gökyüzüm yine Saldı beni bir hüzne Gözümdeki nem ile Ah bir bilsen güle bilsem Işıklar yanıp söner gülüşler gibi Tıpkı fener pili bittiğinde söner Ah bir bilsen bile bilsen Gözümdeki nemi silsen Ah bir bilsem seni görsem Gördüğüm an ölüm gelse Can bir bilsen cana değsen Canımı candan alıp ta sevsen Kalbim hisli gönlüm puslu Dilimde ismin ah bir çizilsen Ah bir bilsem bile bilsem Seni görsem de ölsem Kalbim görsen görebilsen İçime girmek istersen Çıkamazsın bunu ah bir bilsen..

Oy Giresun Görele Gel verelim ele ele Kaybana sevdaluğu Gene edelum gene Yaktım döner feneri Karadeniz dalgali Giresun görelenin Doyulmayiki tadi Yanmışım göreleye Hasretim kucak kucak Toplarım fındıkları Ocak üstüne ocak Giresun görelenin Kızlarını gördünmü Söyle Göreleli yarim Saçlarını ördünmü Giresunun kalesi Yazın şenliği vardır Göreleden yar sevdim Belki haberin vardır Oy Giresun Görele Hasret kaldım yuvama Görelede selamım Yakan eski sevdama Unutamadım yarum Kaşın gözün yay gibi Görele bana küskün Hiç haberin varmidir Yanmışım kara kara Görele gönlüm sana Aşkıma cevap vermez Giresunlu selmam var

Duman dağda durur mu? Sevmeyen yar sevilur mi? Ayrılıklar olmasa Ağlayan gözler kurur mu? Gelemem halde dema Sevene sevme dema Yürek yanar tutuşur Söndür deme gene yanar Dağ dağa eş olur mu? Sevenler kardeş olur mu? Gözleri yaktı beni Sözünle söndür dema Kaptansız gemi gütmez Sevdasız ömür gitmez Ayrılığın derdini su Sevmeyene anlamaz dema Gelemem hay de dema Sevene sevme dema Yürek yanmış tutuşmuş Köz olur sakın kül ol dema Bakırı kalaylarım Seveni alaylarım Bükmeyesin boynunu Beni seven yok dema Atı aldım meşeden Aşkı içtim şişeden Yürek çoştu coşacak Yar görünür köşeden Gelemem hay de dema Ölürüm ölme dema Seven habu yüreğe Sevme sakın sen dema

Rizeliyim Rizeli almışım iki deli Bundan da fayda yok olmuşum ben zırdeli Sabah erken kalkacak sobayı mı yakacak Kalmadı başka işi bana yemek yapacak Ben Rizeli deliyim aşkına serseriyim Tövbelerin tövbesi daha evlenir miyim? Sabah oldu açaydı uykularım kaçaydı Rizeli kız olsaydı şimşek olup çakaydım İnek sağmayı bilmez çaya elini sürmez Gece gündüz demliği ocaktan düşmez Rizeliden başkası eve karı edilmez Elinin lezzetinden yemeden hiç bilinmez Kapısında odunu kırar koyar sepete Kocası gurbettedir onun ettiğini kimse bilmez Ne kaynana hor görür nede kayın pederi Sevgiyle kucaklaşır kapıya gelenleri Karnı doyar gelenin Rizelini evine Dönüp kimseye bakmaz Çok sadıktır evine Ben böyle Rizeliyi almamış unutmuşum Kapıma yabancıyı seçmiş kölesi olmuşum Pişmanlığım geç değil şimdi yolu bulmuşum Rize den kız beğendim çokta mutlu olmuşum Bu Rize’nin kızına böyle kurban olurum…

Değmiyor sözüme sitemler eğmiyor boynunu yüreğim Hasret değilim içim acımıyor desem sensiz mutluyum desem inanma Her güne bir darbedir özlemli hasret saniyeler saliseler Dağınık bıraktıkça dolambaçlaşan bir ruh haline bürünüyorum Densizliğim haykırışları içime hapsetmekle yaparken doğan güneşi görmemek Es geçmek tevazu göstermemek silemediklerimi karalamakla geçiyor ömür Tüketimi yok üretken değildi zaten boşlukları doldurmak yerine açıyorum gittikçe Daralttığım yollar artık bedenimi boğar gibi ruhum bedeni terk etmekle tehdit ediyor Tutunmak istediğim uçurtmaların ipleri bir, bir kopuyor asılı kalıyorum bilinmezliğe Varmak istediklerime yakınlaştıkça asırlaşan uzaklıklar oluşmakta yeniden Yürek tabanım kalın bir tabaka tütün gibi ateşe versem dumanı asırlara ulaşır gibi Tövbe ettiğim dumanını bile özler oldum sigaranın sanki seni kokutuyor nikotinler Bağımlıyım artık kabul etmeliyim inkâr etmek bile aptalca yüreğime yalan iyi gelmiyor Sigaranın katranı değil senin mesafelerin beni kanser etti boşuna tövbe etmişim sanki Aykırı düşüncelerden kaçışım sanki gittikçe içine çeken karabatak gibi Düşleri istemsiz kılmak istedikçe kapamadan gözlerimin önünde sonu olmayan film gibi Dertlendim yine anlatamamak koyuyor be yüreğim seviyor be diyemiyor saklanıyor Soframda tuzum eksik sen gibi ömrümde güneş eksik sevgin gibi diyemiyorum işte kahretsin Bu denli nasıl cesaretsiz oluna bilir ki neden yetinmiyor nefes anlatımsız cümleler Kalemler bitik beynim kör kütük sarhoş değilim bağımlısıymışım sevdanın AMATEM kabul etmiyor… Verilecek ne kırmızı ne yeşil nede mor raporu var sevdanla adı konulmamışları oynuyorum artık hayat hayalinin düşler perdelerinin dermansızlar sahnesinde… Zennehar Yılmaz 28.02.2012 21:51:12

Susuyor yine yüreğim belirsiz gölgelere Hayale dalmaktan çekinir gibi yine Mahkûmiyetten mi yoksa mahkûm etmekten mi bilemiyorum Ucuza sattım ruhumun ince yapraklı güllerini Leylaklar açmak için sırada bekliyor ben susuyorum yine Dikeninin açtığı yaraları sarmalar gülden soluk yüreğimin Leylakların sadeliğine yer açıyorum Nedensiz yarına çıkmayı bekliyorum yine Korkum yok nefessiz kalıştan Ancak doyumsuzca aldığım nefesin esiri olmuşum Doyuncaya kadar içime çekmek istiyorum yine yarını Gölgelerin titreten ürkekliğini hissediyor yüreğim Korkuyorum sanki kapanmasından bulutlar güneşi Demini almamış bir bardak çay gibiyim hayattan Şekeri eksik soğuk buz gibi renksiz Kuytularda kâğıt kartonları üstüne yorgan yapan kimsesizler gibiyim Yüreğim boşlukta sebebini yaşamak istiyor hayatın Terk edilişleri unutup yeniden bahar olmak istiyor yüreğim Kışlar dar usanmış sonbaharı yaşlanmış nisan yağmurları gözlerime taşınmış Yazımın mis kokulu meyveleri tenime değmiyor dilim tatmıyor Unutulmuş kıvamları mevsimin gecem gündüzüm Sorgusuz sualsiz mahkûmiyetlerim var olmuş kopuyorum nefesten Sığıntıyım mevsimler arasında kayıbım çareler içindeki çaresizlikte Ben yine sebepsiz susuyorum belli belirsiz gölgelere…

Sorgusuz sualsiz dem tuttum seni akşamlarıma Kanımı donduran soğuklarını serdin vasıfsızca Yıldızlar bile korkar kuytulardaki ürküten yalnızlığımdan. Barışı simgeleyen kar beyaz güvercinler bile kana bulanmış. Susmaz derinliğimden yükselen haykırışım. Kaskatı şimdi bedenimi ayakta tutan esnek damarlarım İçtiğim sigaradan mıdır yoksa Bana miras bıraktığın susan haykırıştan mı? Bedelsiz değil nefes almak Çok ağır geldi bana buna dayanmak. Simsiyah oldu caddemin yanan ışıkları Terk edilişten mi yarınların kasvetinden mi yoksa. Özgürlüğe kanat çırparken Ayakaltında karınca oldum ezip geçtiğin. Hem yuvamı kaybettim hem sevgiyle açlığını doyuran, Yüreğimi yarı ölü yarı canlı bıraktın. İşte suskunluğumdaki haykırışım İşte damarlarımdaki kaskatı kesilmiş Kanım son damlasına kadar sana akmak isterken Şimdi dolaşacak damar bile bırakmadın ezip geçişinle. Kefen biçilmezmiş vatanı uğruna can veren şehide Ya sevdamın şehidi, naşını kaldıracak kimsesi yok Sokak kedilerinin alaycı bakışların da, Gecelerin soğuk kaskatı gölgelerinin toz küreğinde bedeni sevdamın… Zennehar Yılmaz 22 Aralık 2009 Salı, 19:03:18

Sevmek değil yürek dilenmek Kalbimde aşka boyun eğmek Bir sevgiden saygıyı alıp götürmek Senden değil bedendedir can veren Kalbime hükmüm büyük aşkı yaşar içimde Sevgi yükü bir ömür taşar volkanı sönmüş Ruhuma akar bir sen değil beden cana el verir Kanadım yok uçmak istesem Bir bedeni candan etsem Ruhumdan ömrümü alıp mezar mı kazsam Ben bu ömrü aşka verem eylerim Ne dereler geçtim aşıramadım İçimden seni dolup taşıramadım Volkanlar yaktım patlatamadım Bu ayrılık sebebim oldu Sevsem de ölümü bir türlü tattıramadı Kalbimi taşa döndürüp kırdıramadım Ben bu aşkı gönlümce yaşatamadım Senden ayrı değil aşktan gayrı yanar bu gönül Mevsim sevda değil ki çiçeğine yanasın Aşkı kalbimde deniz olup taşırasın Sen benden değil bedenimde yaşarsın Aşkı almadan canımı aldın… Zennehar Yılmaz 06.09.2009

İyilik ettim diyor ki insan
almadım der karşılığını
bencillikle suçlama sakın o insanı
yalnız Allah bilir gelecek karşılığı

Demek ki düşmedin o kadar dara

Annem ne olur duy sesimi hissettiğim yüreğimi bir gör Sana seni seviyorum diyemeyişimin sebebini anla Kızacaksın biliyorum ama buna sebep yine sensin Kucaklayıp saramadın çocukluğumu işte sebep diyemiyor dilim sevdiğimi Kızma annem sessiz kalabiliyorum bazen kızıyorum kendime Senden önce adım atamadığım için ama buna sebep yine sensin Saygıda kusur etmemek adına hep öncelikli adımları sana verdim Annem ben seni çok özledim en az babam kadar özledim Gücenmesin yüreğin yüreğime annem yokluğunu yanındayken hissettim Beni affet annem kırılma gücenme sen okuyamazsın bilirim Babamın adını taktıkları yeğenin okusun sana yazılanı Özledim annem dil neden söylemez yürek neden dili dövmez Cahillik değil de nedir sevgiyi korkuyla susmak haykıramamak Sitemim büyük devirmesin yüreğinin volkanını canımın içisin annem Yokluğu hissettim açlık bilmedim karnımı tok bilirken ya yüreğim Aç kaldım annem hem de çok aç kaldım geç kalmaktan korkuyorum İlk aşkım yaratanım ikinci aşkım sen ve kaybetmeden değerini anlayamadığım Gözyaşına buladığım geceler, sessiz bıraktığım hıçkırıklarım isyankâr bana Gözyaşlarını akıttığın kuytularda seni her görüşümde haykıramadıklarım Seviyorum seni annem deyip kucaklayamadığım kolları dermansız bıraktı yüreğim Bilirdim sevgini hissederdim ama çocukluk işte görmek ister inanmak için Beni affedebilecek misin annem çocukluk işte inançsızlığımdan sevgisiz bıraktım Öpülmekten kaçarken sevgisizliğe iteledin sandığım zamanları bile seninle özler oldum Sevgiyi anlatmanı çalışmak bildim en ağır yüklerin altına girdim tebessümünde sevgiyi irdeledim Korkuları sevmediğin bildim ilgisizliğini kusurlarım bildim sitemlerini yabancı gördüm Çok özledim annem seni en az babam kadar çok özledim kırılma gücenme Rüyalarımda görmek yetmiyor babamı seni senede bir iki öpüp kokluyorum annem Babama rüyalarda seni özledim dualarla sevdiğimi iletiyorum annem sizi özlüyorum… Zennehar Yılmaz 08.03.2012 21:13:49