Zennehar Yılmaz Şiirleri - Şair Zennehar ...

İşlemiş bu canıma Candan olan yürekler Ölür de aramazsam Benden özür dileme Geç kalmasın yüreğin Küstüğü insanlara Bir merhaba demeli Ölüm değmeden cana Bazen kızgın öfkeli Bazen de yufka yürek Bu kadar hırslan sanda İnsana merhamet gerek Dumanı soğumadan Çorbandan bir tas ayır Sende muhtaç olursun Gelir komşundan hayır Acıtma incitme sakın Yetim öksüz çocuğu Bir gün ölüm gelecek Kurtarır seni gülücüğü Tebessüm ettiren ol Ağlatma Allah kulu Sözlerin baldan olsun Gözler gülsün kokulu Allah verir hayrını Sen kulunu ağlatma Yürek bazen delirir Öfkene öfke katma İnsanlığı yaşatan Sevgi hoşgörü anlayış Dizilir öfke boynuna Boğar seni bir kayış Gelen yıksa da seni Gidene öfke kusma İnsanlık sende kalsın İyiliği hatırla unutma Gözlerden düşen yaşın Hesabı sana kalmaz Seni yaratan Allah Haksıza baka kalmaz Zennehar yılmaz 25.05.2012 22:21:51

Gözlerim kapalı görürken dünyayı
yüreği kapalı sevilmez mi yar
dizlerde dermansız gezilir de
sezgilerle mehtaba eremez mi yar…

Seherlerde şamdanlar sönerde

Adım atacak oldum yüreğin, eşiğinden Dönüp ardına dur demezsin diye vazgeçtim Nihayetinde onca yılın hatırı vardı gözümde Kulun kölenim biraz sev de göreyim Beynimde kaybedişin endişesi İçimde yorgun düşen bir çocuk buldum Unutulmuştu sanki sevdalı bakışlar Kulun kölenim biraz sev de göreyim Hâlbuki savaş açmıştım korkulara Dirayetini kaybetti direnişim Sitemli sözlerinden darbe aldım Kulun kölenim biraz sev de göreyim Sevgisiz açmaz gönül çiçeğimin yaprağı Sevgiyle yeşerecekti ömür fidanımın kökü toprağı Maziyi anınca hep acı hatıralar anımsıyorum Kulun kölenim biraz sev de göreyim Hatırlar mısın ben aşktan sevdadan, Anlamam deyişini ben hiç unutmadım Yıllar geçtikçe cümlelerde aşkı sevgiyi söylemen Kulun kölenim biraz sev de göreyim İnanmak istedikçe cümlelerine Hep o sözlerin geldi aklıma inandıramadım Kalbim inanmak istedikçe körleşti yüreğim Kulun kölenim biraz sev de göreyim İnandırdım derken kalbimi hazırdı sevmeye Elini tutmaya ellerim gözlerim hazırdı Gözlerine dalmaya yine mazideki sen oluverdin Kulun kölenim biraz sev de ölmeden göreyim…

Düşünüyorum acaba neyi anlatmalıyım diye satırlarımda Ayrılığı işledik zaten satır, satır sayfalara boş yer kalmaksızın Sevdayı anlatayım diyorum ama sevdayı da ektik yüreklere Hüznü sarmaladık her gece onu da anlatmak artık duyumsuz Seni anlatmaktan sıkılmadım aslında ama birazda ben katmalı artık Sen ben değil yeni bir terim bulmalıyım farklılığımızı ortaya koymalı Yolları bile artık aşmak için boşluk bulunmazken demir yığıntılardan Rüzgâr olup savrulmalar bile yoğun trafikte geçiş vermiyor ufalıyor Katmanlı yüreğindeki katmanlardan hangisiyim derdinin serabında seyhasiyim Elementler birleştiriyor sanki yüreklerimizi bütünleştiriyor ruhları Soytarılar varmış gibi tebessümsüzlüğe kahkahalar atıyor gibiyiz Irkçı değildi yüreğim siyahî da sevdi beyazı da sevgiliydi Dağıtılışı olurdu ufalanırcasına birleştiriciler sümsük tembeldi sanki Kopuşların kancaları batarken kalbimin damarlarına kanatışı sevdaydı Aktarlar dolanırdı il, il köy, köy lokman hekimlerden derman dilenirdi Anlatımım yine yetersizdi bir seni sevdi ayrılık bir beni yendi Tokadını yemiş olsam da aşk kokularının yürek yine aşk kokuyor Biz ayrılığı aşklandırdık birbirimizi sevdalandırdık sanmışken İsyansı duyguları besleyip büyütürken doğurganlığından soyutlamadık ki Bire bir katar her köşe dönüşlerde karşılaşma ihtimallerimiz gibi Temkinli yaklaşımlar hışır, hışır yaklaşırken nefes alışlar kulak tırmalıyordu Kırılmalıydı güvenlik duvarları anti virüsler salmalıydım ayrılığın üstüne Sevdaya dokunulmazlığını vermeliydim önceliğinde hükmetmemeliydi ayrılık Takılmamalıydı kelepçe sevdaya ağlara takılmasına fırsat sunulmamalıydı Yanık kokusu var tütsüyor gittikçe itfaiyesi olmayan tek yangına verilmiş ateş Sanılası ürkeklik yine titretiyor dermansız bırakıyor çömeliyor yürek canına Eskintiler biriktirdim yığın, yığın gel alev gel biraz daha büyüteyim kıvılcımlarını Yanılgısız beklentisi olmayan sevdalığın sermayesiz birikintisinden yinede tohumlaşıp büyüteceğim yüreğimi… Zennehar Yılmaz 26.02.2012 19:49:59

Hayat kalesini aldım ben gider Gözlerimin çile rengi nedir bilmem. Ömür törpüsü dile düşen ölüp gittim, ޞimdi ben fani miyim ki bilemem. Çiçek açtı soldu döktü yaprağım, Toprağıma hasret kaldı budağım Ayrımıyım gayrı mıyım ki bilmem Ağlıyor şimdi yağmurun anası, Islanırdı garip çadır yuvası İçinde kalanı söküp atması Biter mi bilmedim ki bilmem Çayım açık demde kırık bardağım Uçurumlar kuytu benim uğrağım. Canımı yandı ki öldüm mü bilmem. Ne faydadır giden gelmez o yerden Kalanı götürür günün birinde Ağlamaklı gözler görür mü bilmem. Yaktı yüreği ölüm acısı hesap verir. Günün ömür sancısı düşünen var mı bilmem. Kardeş’im halbuki ayrılığın adı ölüm mü bilmem Geleceğe döktüm közü alevi Yangınlara sürdüm yedi alemi Söndüreni bir gün olur mu bilmem. Canı verdim yaratana Allaha Kimse gelmez iki daha dünyaya Yaşayanlar bunu bilir mi bilmem. Kördü gözü nefsimizin yoktur imanı, Alır gider göğsümüzden imanı Farkına vardın mı bilmem. İşte benim içimdeki yangınım Nefsime kurban olmaktır tek korktuğum Bir kez daha aldanırım mı bilmem

Gidene dön diyemem Biliyor yürek acı sini Yanmış kömür olmuştur Çekmiştir sancısini Adını silip atamaz Adı kazılı kalbinde Böyle yara görmedim Tanrım benim suçum ne Yanmış kömür olmuşum Daha yanacak mıyım? Bu sevdalık dediklerine Gene kanacak mıyım? Sev diyemem sevene Kömür olmuş yanayı Çırası aşktan olmuş Derin yarası kanayı Açtım elim duada Kabul görür mü bilmem Beni böyle yakanın Yüzü güler mi bilmem Sevgi umut beklemem Bakış at bayılayım Ne sevdin mutlu ettin Öldür de kurtulayım

Gitme ne olur gitme ne olur Bu yürekten herkes gitsin Sen sakın gitme ne olur Canın cana değdiği an Sende hayat bulur bu can Giden gider kalır hazan Herkes gitsin sen gitme ne olur Baharım kışa döner Sensiz beden söner Herkes gitsin sen gitme ne olur Yeni bulmuş gönlüm seni Kaybetmesin gözlerim demi Bu baharım olsun senin Sakın sen gitme ne olur Bedenimde can kaybolur Herkes gitsin bu yürekten Sen sakın gitme dur ne olur

Yorgundur yüreğim hiçbir duygu hissedemiyor Ellerim kanlı bıçaklı kalemime hükmedemiyor Çatlak testi gibi akıtıp her ne varsa yüreğe dair Sessizce süzülüp İçimden geçeni haykırsam Sorulan suale verilen cevaplar yetersiz kalsa da Kalbim dar gelse de içimden geçenler çoğalıp taşsa da Ne çerçevesi olur petek olur kovanı doldurup alsa da Göz, göz olmuş dertler içimde geleni haykırsam Varmak istedikçe inayet bulacağım yollarım kapalı Sevdanla bağrım delik kupkuru göl sulandı gözyaşlarımla Sersefil bağrımın yanık külleri savrulur bir o yana bir buyana Feryada nefes açıp içimden geçeni haykırsam Bileydim sermezdim vermezdim satırlarıma gözyaşlarımı Dökülen cümleler anılarımdı noktalarım son buluşlarım Virgüllerim duraktı ömrümde yeni acılara ufuk açmaktı Derbederim perişan içimden geçeni haykırsam Gayesiz dert sandığın bendeki veda bendeki sevda Umuda yelken açtım yolculuk yaptığım kuytularda Ne baharda kaldın nede kar boran kışımda Naralar çeke, çeke içimden geçeni haykırsam Kimse için akmaz dökülmez sansınlar gözyaşlarımı Habersiz kimsesiz sevgisiz sansınlar kalp atışlarımı Yoluna budadım kırdığım her bir dalımı yaktılar Bedenimi ateşe sevgimi volkana sessizce haykırsam Yazan zenno 05.06.2009

Yüreğe değen bir kurşun sesi var Gözlerden akan gamlı kederli Kuruttuğun nice yalnız güllerin Mahşerde sorulacak hesabı var Kattığın ruhuna karayılanı Sardırdın diline küfür haramı Cebinde taşımaz bolca imanı Lafa söze gelince herkeste iman Kaç kere uyudun ihlâs Fatiha ile Gözünü açarken besmele dedin Böbürlendin horozlandın bağırdın Kendini güçsüzken güçlü saydın Söyle imanda zulüm de var mı? Geç değil yine de tövbe vaktidir Bir düşün kalbin nede haklıdır Beyninde tilkiler gene saklıdır Geç kalmadan dostum gel tövbe eyle Bağırmak çağırmak kime ne fayda Ruhunu karatman yangına payda Geç olmasın dua ruhunu yıkar da Geç kalma güzelim gel tövbe eyle Dikeni gülüne yakıştırana İçinden kalbini atıştırana Yediğin lokmayı ballaştırana Geç kalma gardaşım gel tövbe eyle Ayrılık bedeni nasıl yakıyor O gözler nasıl içten bakıyor Ahreti unutup ruhu yakıyor Bırak bu inadı gel tövbe eyle Secdede bulursun derdine deva Hastalığına olur bin kere şifa Dualarında bende hatırla Gel güzel kardeşim gel sende tövbe eyle Zennehar yılmaz 14.05.2012 21:52:24

Emek, emek ektim seni bağıma Çıktın da oturdun el dağına Gözüm görmez kör olmuşum Kalp hissetmez çağında Göğe erse başın yine doğrulmaz Yüreğine sevgi eksem büyümez Bu diyarı alt üst etsem yerinmez Yürek sevdalanmış tamda çağında Çağrı değil sitem değil sözlerim Gündüz gece demem yolun gözlerim İsmin ezberimde yine dilerim Bu ayrılık sonum olsun kar etmez Giden yâre gel denir mi demişim Gitmeleriyle kafayı yemişim Özüm sözdü dilimden her çıkan Kalbim güneş idi seni ısıtan Bırakıp gittiklerine dön bir bak Giden yâre gel denir mi demişim Elek, elek nicesini süzdüğüm Yine baş belasıdır benim seçtiğim Kalp yerine taşlara değdiğim Oldurmadan soldurdular dalımı Eğilsem de yapmam dalımdan salını Giden yâre gel denir mi demişim Zennehar yılmaz 14.05.2012 23:50:25