Yücel Özkü Şiirleri - Şair Yücel Özkü

YİTİK HAYALLER
Gecenin sessizliğini bölüyor
Kalemimin sesi
Gözlerim yorgun
Mecalim bitkin

YİTİK YILLAR
Ne giden yıla eyvallah var
Ne de gelen yıla merhaba var
Boyunca yıllar hüsranken
Mazlumun ahı ortadayken

YOlCU
Kimler kimler bu geçmedi ki bu zorunlu çileli  maşaketli bu kervanda zorunlu onu da bilmem ki anlamaya, anlatmaya maharet ister yeter ki gidilen, gidilecek yolu bilelim.

Bu öyle sıradan ya da sırat köprüsünden gidilen bir yol değil ki ta ilk düşünen insan oğlu ile başlar , Habil ve Kabilin kavgasıyla mazhar olmuştur insan yolu.

Bu Öyle kutsal bir yol ki sayısız derviş geçti kimi yolu bitirdi kimi yarıladı kimi erişmedi erişemedi kimi de rüyasında buldu yolunu ne çare kimi gönlündekini çölde ararken gönlü çöl kapladı kimi de sonsuz pınarlarda aradı durdu adını dünya aleme duyurdu o pınarlarda geçmeyen susuz kaldı ama namsız da kalmadı her iki cihanda Fuzuli, Mecnun misali anlatılır durur.

YURDUM
Yurtta  gönüller viran
Yurttaşları eylediler perişan
Neylesin giden ömre yaslı
Bağrınlarından kopardılar

ZAMAN
Öylesine geçip giden ömürdü
Biz zaman sandık her günü
Ne güneş dönmekte yoruldu
Ne mevsimler geçmekte

ZAMANDAN KALANLAR
Ne görmeye yetti zaman
Ne de hasret gidermeye
Dereden tepeden
Havadan sudan konuştuk