evvel zaman içinde
yedi kat göklerin bir yerinde
kalu belada
sayısız insan ruhu içinde
yalnızım...............
Ta iliklerimde anlatamadığım duygular
Kendimi paralıyorum tarifi yok
Pişmanlıkmı desem isyanmı desem
Kararsız yürüyorum
Bir ses bir melodi geliyor uzaklardan usulca
Yaz dostum diyor
Kapilmazdim bu kadar kolay
Diz çokmezdim önünde
Aşk'a inanmazdım
Mecnun , Kerem , Ferhat masal derken
Gözlerinde parlayan o ışığa yenildim...
Bir resimle başladı hikaye
Bir resim ki hayal kadar gerçek
Bir çift göz
Hüzün bulutlarında boğulmuş
İnadına gülümseyen
Kayboldum derinlerinde mavinin
Sadece beni sev
Ağlamayan gözler için
Ellerinde hissedeceğin sıcaklık için
Nasip ve kısmet için
Kem gözleri ve kötü havayı kovuyorum
Yüzün parlasın diye
Her zaman herşeyi herkesi affettim .
İntikam alabilirdim fırsatlarım vardı..
Yapmadım..
Yaralarımı kendim pansuman ettim
İçim kan ağlarken gülümsedim
Aklımdan fikrinden gitsinler
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!