VAKTiN VARKEN Şiiri - Mehmet Gözükara

Enaniyet kokar, kuru çalımın
İblisin atına binmemeye bak
Boynunu kıracak, yuha dalımın
Boğulun derine inmemeye bak

“Elif” elden tutsun “Ba” bahtın olsun
“Te” tekbiri tekmil, tek ahtın olsun
“Se”yi seyran eyle “Cim” cehtin olsun
“Ha”yı Hakk tanıyıp, dönmemeye bak

“Hı”dan havadis al, ne der hanedan
“Dal”a uygun olsun her türlü edan
“Zâl”dan zahra doldur dolmadan vâden
“Ra” rahmettir, sığın; yanmamaya bak

“Ze” zorlu zelzele, zây olur bina
“Sin” sığınak oldu heybetli “Şın”a
“Sâd”dan sâde “Dat” al, Davut aşkına
“Dı” dönemi darlık, konmamaya bak

“Zı” zılgıtlı zaman, zakkumdan zehir
“Ayın” ayan-beyan aşikar âhir
“Gayın” gaflettense gel etme tehir
Feraset “Fe”dedir sinmemeye bak.

“Kaf”tan kurtararak “Kef”e bel bağla
“Lâm” latif lambadır “Mim”e el bağla
“Nun” nurlu, nakışlı güle gel bağla
“Vav” varlık vasıtan kanmamaya bak.

Harmanda “He” hasat Gözükara'ya
“Lâmelif” vururum ezgin yaraya
“Ye”nin yelkeniyle çıktım karaya
Bir kandil misali, sönmemeye bak.

Çark-ı Devran (sy.55)