Üzeyir Aydın Şiirleri - Şair Üzeyir Aydın

Sevdan Yürekte

Gidişin var ya! Bir el vermeden
Benim kendimde, sevdan yürekte
Hangi gönülde, sen bilemedin
Benim kendimde, sevdan yürekte

Sevda Yarası

Anlarsın anlatmazsın
Tanırsın tanıtmazsın
Kimim neyim neredeyim
Bıraktığın yerdeyim

Sardın
Susadım su verir, diye bekledim
Bil bu yürek erir, o olsa verir
Vermesini bilir, ben ise tekledim
Sana derse delir, sen bekle gelir

Bugünde gelmiş beklemem desen de
Üzülsen mi? Sevinsen mi? ağlayıp gülmesen de
Umudunu arayıp bulmasan da
Zevki, sefayı dilemesen de
Rüya mı? , hayal mi? bilmesen de
Eskidi desen yeniyle silmesen de

Yüreğin Hasreti
Ben bir kız sevdim, sevdamı sunamadım
Ben sevdim derdim, o bunu dert etmedi
Yüreğim verdim, yerine koyamadım
Bir boşluk girdim, bana ışık vermedi

Yürek Şaşırdı

Bu sorgu niye
Yüreğimdeki sancımı
Kapısını açmayan hancımı
Sancı desem ilacı ne

Yitince

Yiten günlerin peşinden
Eksilen dostlar
Kuşların göçü sanki
Belki yaza döner kuşlar

Uzak-yakın

Senden uzak, sana yakın
Ben mi? İstiyorum
Aklımdan geçenleri bilsen
Doğru ya da yanlış diyebilsen

İKİNCİ KIRIK

Böylede kırılmaz ki
Neden ayrıldı ocağından
Sana geldi ana kucağından
Demedin

Dün gece

Kapı gıcırtısıyla gelen gölge
Belli belirsiz ufak adımlarla
Kim nedir derken
Omzuma bir el