Üzeyir Aydın Şiirleri - Şair Üzeyir Aydın

YOL AÇAR


Nedir derdimiz bilmem, bu dünyada emanetiz
Bir varsın birde yoksun, neden olsun düşmanlıklar
Hep iki metre kefene, hepimiz kemik ve etiz

Yitirilmiş Kadın

Aşkı özlemiş bu beden, sende sarma sakın
Hatıralarım sözlerim, kaçınılmaz hayat
Seni de onlardan sanıp, durursam ben yakın
Yitirilmiş bir kadını, duygusuzca soy at

YOĞRULDUM
Benim derdim aşk değil, benim derdim sevgi
Benim gönlüm boş değil, gönlü dolu bekler sevgi
Sanma sensiz yaşayamaz, bu hayat onu taşıyamaz
Ben ne söylesem boş, ne kadar sevdiğim anlatılmaz

YÜRÜMEK

Ben bu muyum, bu muydum
Derken,
Kalemi almak mı? Kalemsiz kalmak mı?
Derken,

Yüreğimin sesi, bir bilsen ne ister
Gönlümün sultanı, başımın tacı ol
İmkansız olsa da, çare olsun ister
Sol yanımda saklı, ebedi sevdam ol

Yaşadım severek, demedim benimsin

Satırla
Sanma ki unuttum, güzel gözlerini
Beynime kazıdım, aşk ezberini
Unuturum sandım, ben sözlerini
Gözlerinden uzak, rüyaya tutsak

Silinmiyor

İçimdeki seni silemedim
Söz dedim sözümde durmadım
Girmesin rüyalarıma
Dedim uyumadım

Anladın mı? Beni
İç çeken yüreğin umutsuzluğunda
Duydun mu? Beni
Suskunluğu bozmanın ertesinde
Gördün mü? Beni
En duyarsız, mutsuz günümde

Kimimiz
İnsanım sonuçta doğdum yaşadım öleceğim
Bir tohumdum, tomurcuktum, gül oldum solacağım
Kıvılcımdım, ateş, köz oldum, bil ki söneceğim
Ben ki yaradan dan geldim yardana döneceğim

Sana direndim sen direndin
Desende
Düştün işte düşürdüm işte
Der gibi
Korkuyorum, korktum
Desende