Üzeyir Aydın Şiirleri - Şair Üzeyir Aydın

KURŞUN KALEM

Ben kahveyi sevmem sanırdım, bak sevdirene
Yeni bir sayfa bembeyaz, yanında kurşun kalem
Kokular saçan bir bardak kahve, bak içirene
Acılar, tatlılar yürekte yazan kalem kurşun kalem

Misafir
Misafir gelmiş, ağırlanmak için
Ağrılarımı, sağırlamak için
Beden yorgun, gönül durgun
İstek başka, dilekçe aşka
Ben isterim su olayım

Gülemeyen ben
Ağlayamayan ben
Yeryüzünde yalınız ben
Ne beklersin benden sen
Gülümseyen sen
Ağlayabilen sen

SEN TOKSUN

Rüyaların senin, evet benimdir
Sevdanın derini, serin inilmez
Hayallerim benim, girme derindir
Yüreğim yangını, sana görünmez

NİYAZIM


Niyazım

Umutsa umut değil, bu aşkın eseri

NASIL ANLATSAM

Yüreğimde sevda yakarken
Kalman mı? Gitmen mi? Gerek
Bir yol olmalı, ama nasıl
Sussam, yalanlar uydursam

NERDE::::::::::::::::::::::

İstemedim
Gözlerin gözlerime, tenim tenime değer
İstedim
Rüzgarım olur, peşimden eser

Gene bir akşamdı, çekti beni
Yaprak suya düşmüş, aldı kepçe
Gönlümdeki başka, çekti teni
Kurtulamıyorum, tutsak serçe

Yokuş aşağımı, yok yukarı

Kül ve Köz
Dedim deme sakın aşkı tattım
Elli sene geçmiş neleri sattım
Aşklar buldum nelere alıştım
Bu aşkla ben boyumu aştım

Köz olmasın

İyi düşün sen, son olmasın
Parmaklarım, boş durmasın
Damarlarım, kurumasın
Yüreğime köz olmasın