Üzeyir Aydın Şiirleri - Şair Üzeyir Aydın

(PARANTEZ)

Kimin ihaneti kim diyemeden
Göz yaşın aktı, ben silmeden
İhanete isyan benden değil senden
Boyun eğdim sanki benim derdim

Gönül bahçende tomurcuklar çiçek açsın
Gönül bahçene girene güzel koku saçsın
Gönül sevgiyle uzanan ellere kucak açsın
Gönül kapını aralık bırak ki sevenler açsın

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

OYALANDIM

Bana düştü ben düştüm
Serseri mayın çarparsa
Neden düştün neye düştün
Sorma sana birisi serenat yaparsa

Oyun Değil
Kırıldı kalbin bilirim senin
Ağlatmasın derler ağlatırlar
Suya susamış fidan gibisin
Sevdim deyip yürek dağlatırlar

KORKU VAR

Aşk yok korku var
Sevmek var cesaret yok
Paylaşmak yok kıskançlık var
Korku niye, kıskançlık kime

Közledim
Sanma dokunamadığım, bedenini özledim
Ruhumun derinliğinde, yüreğimde közledim
İçim yakan, bana bakan, gözlerini özledim
Sevdanın kıymeti için, ben özlemek istedim

Bitmedi bitmeyecek,
Korku ve yalnızlık
İçinde bir fırtına esip gürler
Bakma öyle aslında zavallı serçe
Çaresiz bekler bir buğday tanesi
Bir yudum su bahanesi

Kuru fasulyeyi severdik
Arasıra yerdik
Lakin çok gaz verirdik
Bazı planlar yapar gülerdik
İstemeselerde birbirimizi severdik
Mutlaka bulaşağız derdik

Kendime zorum
Ben yanıyorum da, soğuk aslında
Beni arıyorum, dipsiz kuyuda
Beni bulamıyorum, kaybolmuş suda
Tut elimi desen, ben tutamam ki

Meçhul
Yaşadım, öğrenemedim
Yaşayacağım, öğrenirmiyim
Gitti günlerim, gelecek günlerim
İşte ben böyleyim
Çocukluğum, gençliğim, ya şimdi