Üzeyir Aydın Şiirleri - Şair Üzeyir Aydın

Sende ne var
Sende benim olan
Beni benden alıp giden
Seni bensiz beni sensiz eden

Sen oluyorum

Sorana bak

Boş bakan gözlerin var, ellerin başka neden?
Bana mı? Soruyorsun bilip bilmeden
Benim kalbim kuş kanadı; senin atmıyor neden?
Bana mı? Soruyorsun bilip bilmeden

Sıradan
Kendine iyi bak, baktım ne göreyim
Sensizliğimi, umutlarımın, hayallerimin
Kayboluşunu, tutsak olan kaderimin
Kendimle savaşını, çarpışan duygularımı
Sindiremedim, içim yandı, gözyaşım dondu

Balcılarda bir feryat koptu
Bütün yürekleri burktu
Bunlara önce sahip çıkan yoktu
Herkes her bir yerden çomak soktu

Hiç mi? Olmuyor böyle kazalar

SUNAN GÖNÜL


Sunan gönül, alan gönülden azizdir, demiş zat
Ülkü kalmamış ver kurtul demekte bir başka zat
Lazım neme, bana lazım deyin demiş bir ulu zat

Suyu çekilmiş değirmene döndüm
Alev olmuş yanarken biranda söndüm
İstemedim seni bulmuşken kaybetmek
Mutlu ol yeter istemem seni üzmek
Eninde sonunda biliyorum geleceksin
Canım seni sevdiğimi elbet bileceksin

TABULARA İNAT
Gül sen gül benim halime
Tabulara inat seviyorum seni
Kim karışır benim seni sevişime
Ben seviyorum, sevmesen de beni
Kim karışır benim hayallerime

SEN SUS

Sen sus sen sus
Saygısız kaygısız
Neden niçin demeden
Geçti mi? Uçtu mu?

SERAP

Akşamla sabah arası, düşlerin daveti
Çekti nedir neden diyemeden
Bir uçtan diğer uca uçurdu
Attı beni, sormadan, soramadan

Sevilmek nasıl bir şey tattın mı?
Tattıysan kendinden bir şeyler kattın mı?
Katıysan sonunda gemileri yaktın mı?
Yaktıysan dönüp arkana baktın mı?

Baktım bakmasına, yoktur çözüm