Üzeyir Aydın Şiirleri - Şair Üzeyir Aydın

Sen gideceksin
Eskileri bir bir sileceksin
Sende bensiz güleceksin
Bende sensiz ip çekeceğim
Bile bile lades diyeceğim
Sen sanma ben güleceğim

Hayat bu küsemezsin, küssen neye yarar
Gözüm yaşı da akmaz, ağla deme bana
Gül desen gülemezsin, herkes sana bakar
Sevdiğin sana bakmaz, sevmek haram sana

Sevmek haram da olsa, ölümüne seversen

Taşlık
İçin dök yaz içindekileri
Dağa taşa uçur keçileri
Nasıl olsa toplar birileri
Sanma, bulamazsın kimseleri

Tevellüt

Bırak onu bunu, aldın kucağa torunu
Amca derken dede, sevdiklerin ayrı yerde
Kazandıkların ne? Kaybettin bir bir çoğunu
On,yirmi, otuz, kırk; derken geldin elli dörde

Temmuz gene geldi, sevdası gene boş geldi
Bir temmuz bir ayrılıktı, iki, üç, dört sayısız oldu
Her aya bir yıldız seçsem, temmuz otuz ister
Kırılan gönül penceremden bakınca
Varlar yok oldu, yoklar unutuldu
Unutanlar unutsun,

Temmuz geldi hoş geldi, yüreği deldi
Bir varmış bir yokmuş, Allah’ın kulu çokmuş
Temmuz ayrılıklara açılan kapı
Ne köyde yapı ne dağda toprak
Ne bağ; nede bir tutam yaprak
Bir temmuza bak birde geçmişe

TEMMUZ İŞTE

Temmuz geldi, yürekte bir yangın alevlendi
Başkadır bu ateş bağrımda közlenmiş durdu
Bu ay kara ay sevinç yerine hep hüzün verdi
Tüketti içimde umudu yaralarım kudurdu

Biliyorum kaybettim seni
Kaybetmem üzmedi beni
Benim acılarım üzer seni
Unutursun belki sen beni

Gülerim saçma gelir sana

Uçurum

Gurbeti çekene sor yaban el mi?
Ben gurbette değil, gurbet içimde
Titreten karın soğuğu, terleten yazın sıcağı
Donyağı, buzdağı, yüreğimin bağı

Tanımayana tanıtmak gerek
Tanıyana ne yapmak gerek
Tanımayan bilmez diyerek
Tanıyan bilir diyerek

Bilerek bilmeyerek gidiyoruz