Ünal Serhat Yorgancı Şiirleri - Şair Üna ...

Bir kadın bekliyor, elinde çanta,
Belki bir kurtarıcı, belki para babası,
Bekarlık çekilmez diye iç geçirir,
Kanımca, onun yanında olmak gerek,
Alın terinde para var, oğul diye atılırlar.

Sabahları şehir çok güzel kokuyor
Ve ben yabancıyım bu kokuya.
Yeniden başlamalı bu şehir,
Sular durulmalı,
Kanlı eller yıkanmalı.
Denizi birleştiren ırmaklarımda,

Damar arası ürperen kösnük tendonlar...
Kalksın, ılık tizle bağırsın ağustosböcekleri,
Dalak gene kaynadı, fesleğenler boy verirken;
Beyin çevresinde, pıhtı atmış kıvrık zaman.
Delibal misali, boyun eğmeyen bir ot,
Elinde paslı kova, taşsın bütün deniz.

Erbabı-ı zeka cefasına razıyız biz,
Yalancı sefa uğruna azıyız biz,
Mescitte riyakâr, meyhanede talim,
Her renge giren boyaya yazığız biz.

Müşrif sâkîlik hesapla dostu seçemez,

Ölüler yaşasın isterdim biraz daha.
Toprağın altındalar, unutulmuşlar gibi değil.
Küçüktüm, yoksul ve güçsüzdüm.
Ama bir keman gibi büyüyordum içimde.
Kardeş, düş, türbe.
İki caddenin kavşağına benzer bir yer burası.

Anamın beni ölümüyle koyup gittiği gibi bırakma
Ömür boyu dolandır bıçak kesişi sesini yanımda
Namlunun ucundan mermi kıranına yakalandığım
Bırak bu koca çocuk, dengenin kangreni olsun.
Bizi birinci sınıf katil yaptılar be şehir!
Canımızı almak istiyorlar, onlarca yıl oldu.

Dergah kilimi şen olur
Kızlar zılgıt çalarsa
Yar ilim irfana kurban olur
Şalvarıma dalarsa

Aman aman yandım aman

Bir hüzün yarası büyüyor içimde,
Anıt gibi ayakta duruyorum.
Öyle bir sessizlik ki içimde,
Kelimeler bile yankı yapar.
Biz ki sonsuzluktan gelen misafirleriz,
Bir kış günü kadar soluk, bir bahar kadar taze.

Derya köpürdü geldi
Bağda güller soldu geldi
Açın yolu durun bakın
Tank, tüfek ahiretlik geldi

Gözler perde olur

Yıllar usul usul örmüşse de hicran seddi,
Dön bir bak, ezelden gelen hükmüme beddi.
Zulmât basar, neş’e kalmadı, aşkların feri yok,
Sönüyor gözlerim yüzünde, ömrün son demi.