Ünal Beşkese Şiirleri - Şair Ünal Beşkese

Dünyanın bütün kara kedileri
Aramızdan geçip ayırsalar da bizi,
İki zıt kutupta olsak bile ne çıkar?
Düşünsene,
Nasıl çeker birbirini zıt kutuplar...

Yaşamda, eğriler veya doğrular boyunca
Özgürce dolaşmak varken,
Bin dairenin merkezindeyim ben...

(1956)

Ne ister ki ölüm bizden?
Ne hanımız, hamamımız, ne topumuz, tüfeğimiz var.
Yine da sevinçliyiz yaşamaktan yana,
Çok ağrımadıkça başımız
Ve çok yüklenmedikçe kader üstümüze
Hep, şükretmişiz halimize...

Sulh ve sükûn'sa gerçekten dünya'nın derdi;
'Olmaya 'Devlet' cihanda'
'Amerika Birleşik Devletleri' gibi...

(2007)

KİM BİLİR...

'Öldük, ölümden bir şeyler umarak,
Bir büyük boşlukta bozuldu büyü
Nasıl hatırlamazsın o türküyü /......' (*)

VIZZZZZ 'Göçüş Sesi'

Sevgi, huzur, hep el ele yürüyüşüm duruverdi,
Rüzgâr savurdu öteye, mutluluk beride kaldı.
Yaşlılık dört bir yanımdan, beni birden vuruverdi,
Acısıyla, tatlısıyla, bir ömür geride kaldı....

KALEMİM

Kalemimin başı diktir, gövdesi granit taştan,
İnce, yumuşak da yazar, ucu kadife kumaştan.
Mürekkebi Tanrı'dandır, duygular, düşüncelerdir,
Hiç tükenmez, azaldıkça, O, doldurur yeni baştan.

Artık Niğde yolundayım, çoktan geçti zâten Bor,
Son takvimin yaprakları, birer birer gidiyor,
Bir sevdayı doya doya yaşamadan gitmek zor,
Gönül, belki kaderine, ondan isyan ediyor.

Ne zâlim bir kader ki bu, gönül geniş-vakit dar,

PANORAMA -2

Devlet ricalini dinledim de dün,
Ağlanacak hale, gülesim geldi.
Boş bakan, riyakâr çehreler gördüm,
Tükürüp, ekranı silesim geldi.

Leblerinin meyine peymâneyim ben
Ruhsârının şem'ine pervâneyim ben
Düşmüşüm bir dilberin gamzesine ki;
Dil bîçare, fikrim lâl, dîvâneyim ben...

(22/01/2009)