Ünal Beşkese Şiirleri - Şair Ünal Beşkese

(Bir Gençlik Aşkı Yaşadığım Yer)

Puslu bir kış günü göl kıyısından
Geçerken durup da bir nefes aldım,
Bir sigara yakıp seyrettim gölü;
Hüzün renginde bir hayale daldım.

Biz, sevdânın, muhabbetin aşka varan yoluyuz.
Yaratılmış her varlığın sevgisiyle doluyuz.
Her ne kadar sevdik miydi, Mecnun gibi sevsek de,
Leylâlara kul olmayız, biz Mevlânın kuluyuz

(20/01/2009)

O, çevredeki en ulu çınarın en yüksek dalının tepesindeki en genç ve en
güzel yapraktı...Parlak yeşil rengi ve göklere ulaşan yeri nedeniyle çok mağrurdu.
Etraftaki bütün bitkilere yüksekten bakıyor ve onları çok küçük görüyordu.
İki sevgilisi olduğuna inanmıştı; Güneş ve Rüzgâr...Bunların ikisinin de kendine âşık olduğunu sanıyordu.
Gerçekten, Güneş, sabahın ilk ışıklarını hep ona gönderir, en önce ona 'günaydın' derdi. Nasıl da gururlanırdı o ışıklarla pırıl pırıl parlarken...
Rüzgâr da hafifce eserek gelir dansederdi onunla sık sık...Ne kadar mutlu

Bir sevdâ yaşadık; sevdâdan öte,
Bir dünyadaydık sanki, dünyadan öte...

Bu koca âlemde sadece ikimizdik...
Ne çıkmazlardan geçtik,
Ne fırtınalar geçirdik,

Hanımlar, beyler,
Dünyada, devletlerin yönetildiği hiç bir rejim, kendisini yok etmeye yönelik bir fikre, hele bu fikir eylem haline dönmüşse, müsamahakâr olamaz.
Ve hiçbir devlet, kendisinden toprak isteyerek orada bağımsız olmayı hedefleyen bir fikre, 'fikir özgürlüğü' gözlüğü takarak bakamaz.
Ve, o devletin vatandaşı olduğuna yürekten inanan hiçbir yurttaş da,
'eh, bunlar da haklı, özgürlük istiyorlar, verilmesi gerekir' diyemez. Böyle düşünenler, ya kendilerini bu devletin vatandaşı, bu ulusun bir ferdi olarak kabul etmeyen kişilerdir, ya da hayatı sadece kitaplarda okuduklarından ibaret sanan ve kendileri gibi düşünmeyenleri ortaçağ zihniyetinde kalmış olmakla suçlayan az gelişmiş beyinli zavallılardır.

SEL GİTMİŞ, KUM KALMIŞ...


Bir bardak demli çay, bir çıtır simit,
Bir deniz kıyısı... Ne ucuz ümit...
Bunu da fakire çok görmüş mabut,

(uyaklar, gazel tarzında)


Öğrenecek çok şey var, o gecenin dersinden,
Türk'ün Türk'e sıktığı ihanet mermisinden.

Köşe bakkalları vardı eskiden, arnavut kaldırımı sokaklarımızda
Ve “kredi”, banka kartlarında değil, kişiliklerde olurdu bizim zamanımızda.
Ya sigara, ya ekmek, önünden geçerken aklımıza mutlaka bir ihtiyaç gelirdi,
Hiç bir şey almasak da, en azından “selâm” alınır, verilirdi.
Her alış-veriş veresiyeydi, ”yaz deftere” denirdi,
Güven, saygı ve sevgi vardı bolcana, sadece onlar peşin ödenirdi.

ÇELME TAKTIM ZAMANA, İSTANBUL AŞKIM İÇİN...

Yaşlılık mıdır sebebi bilmem, çağa yakışmadığımı hissediyorum.
En azından, mesleğim dahi, teknolojinin getirdiği nimetleri inkâr etmeme mani, ama götürdüklerini sindiremiyorum içime bir türlü....
Ve isyan ederim zamana, elimden aldıkları için...
Ölüme sözüm yok, o Allahın emri de, güzellikleri neden süpürüp götürdü,

Gecenin gizem dolu sessizliğinde
Issız gölde mehtap, nilüferler ve siz
Okumaya doyulmayan bir şiir gibiydiniz.
Saçlarınız dağılmıştı suyun yüzünde
Kızıl alevlerle yanıyor gibiydi göl
Ve ayışığı vurdukça yüzünüze