Tülay Sustam Şiirleri - Şair Tülay Sustam

Yüreğim; gökkuşağının renkleri
Kara-kalemim yok ressam değilim
Yazarım öylesine dizeleri
Kurşun-kalemim var şair değilim

Gönül bahçesinin papatyasıyım
Ayrı sevdalılar soldurur beni
Adım Zeynep, ben Ali'nin kızıyım
Sırtımdan vuranlar öldürür beni

Çökertme bilmem, halayı severim
Diz çökmem, yüreğe yürek yaslarım
Gül başkadır, kaktüsü de severim
Hanımeli misali aşk kokarım

adım Tül/ay, yani Ay Kız...
ben Aydede'nin torunuyum...

bütün şehrin ışıkları söndüğünde
ben her gece dedemin yanına giderim

O___ Q

Q ___ O

G___ Ğ

(t)

tenin değildi tenimden ayrılan
önce serçe parmağın ayrıldı saç tellerimden
o günden beri ellerim gitmedi saçlarıma

I.
bu gece için aylar öncesinden hazırlandım
bir elbise giydim üzerime...
uzun yırtmaçlı bez parçası, neden tenime bu kadar yakıştı?
oysa ben elbise giymiştim neden takım oldu?
çıkarayım elbiseyi artık bitsin bu gece

sen ve ben'in üzerine çizgi çektik
artık ''biz'' varız...
ve bizim değil, aşkın en güzel halidir -dolunay-
bundan böyle bütün yıldızlar bizim
Güneşi rehin aldık yüreğimize
Dünyayı kıskandıracağız

üzüm gözlüm

ben sana
gitme kal dedikçe
biliyorum
sen beni bırakıp

terliksi hayvanlar
sudan geçmiyor
korkuları kuru da kalmak
yalın ayak geçerim yeşili