Tülay Sustam Şiirleri - Şair Tülay Sustam

güneş;
bulutun arkasına saklanıp
mavi gökyüzünü, siyaha boyamasaydı...

ve bulut;
güneş'in yokluğunda gözyaşı dökmeseydi...

Babaannem; Anadolu çocuğu, Anadolu kızı, Anadolu gelini, Anadolu Kadını.

Babaannem ile yıllar yılı beraber yaşadık. 25 yıl yatalak olarak hayatını acılar içinde sürdürdü. Sonra dayanamadı sancılarına onu kaybettik. O şimdi gökyüzünden çocuklarını, beni ve diğer torunlarını izliyor.

Bir çok hayat hikayesi ve yaşanmışlığı vardı. Yazmaya kalksam yüzlerce şiir ve kitap ederdi. Onun en çok sevdiğim yanı bilgeliği ve mücadelesiydi...

kurak bir toprak gibi bedenim
bütün gün yağmur yağsa
göz bebeklerimden çatlamış dudağıma
yine de geçmez susuzluğum
sana susadım

cümle: 'seni seviyorum'

soru: seni kim seviyor?

cevap: 'ben' gizli özne değil...

1.
Seni görmezden geldim.

2.
Seni görmezden geldim.

Sokak çocukları aldı sevgimi
Anneliği onlarla yaşıyorum
Eli kalem tutmamış çocuk için
İki satır fazladan yazıyorum

ben her zaman diyorum ya...
anam gibi severim
babam gibi sahiplenirim

sen hiç hayatında...
'elma ağacının altından

bana dediler ki;
sevdiklerin için ne yaparsın?

bende dedim ki;
sevdiğim kim olursa olsun gözümün nuruna değişmem
onların mutluluğu benim için her şeyin üstündedir.

seni sevmiyorum (y)
seni özlemiyorum (y)
seni kıskanmıyorum (y)

________________ seni istiyorum (d)

.... Vura vura öğrendim başımı hayatın kaldırım taşlarına
.... Yüreği yetmezler için deymez kalemimi yormaya
.... Bu defa kendimden bahsedeceğim şiirin gözyaşlarına....

.... Bir çocuğun oyuncağını elinden almaktansa;
.... O çocuğun gelecekte ki oyuncağı olmayı yeğlerim...