Tülay Sustam Şiirleri - Şair Tülay Sustam

ellerimle taradığım
başağın perçemleri düştü yüzüme
elim kendime


ateşin başında

her akşam bu vakitte
en fazla
dudağını uçuklatan
tenimin kokusu burnunu sızlatır

dar gelir ranzana

iki kaşımın arasında
volta atıyor ayak seslerin
çağırsam
dikili bir ağaç gibi yerinden sökülür mü köklerin

'bozuk bir saat bile
saati günde iki kere doğru gösterir...'

eğer söylediğim, yazdığım hiçbir şeye inanmıyorsan...

yüreği sana kurulu bir saatin sesine kulak ver...

Cebimde; evime, evimden işime,
İşimden dostuma gidecek kadar param var...

Ellerimde; yetime, yetimden dula
Duldan sokak çoçuklarına verecek kadar çiçeğim var...

Ben çömez şaireyim;

Bilmem süslü sözleri...
İçim neyse dışımda o'dur benim
Yüreğimde hissettiğimi,
Beynimde düşündüğümü yazarım...

Bana 'beni ne kadar seviyorsun? ' diye sorsaydın...

Seni 'yüreğim kadar' seviyorum derdim...

Çünkü bir tek orada bana yakınsın....

Elimde kalemim, gece üç beş nöbetlerine kalmışım

Gönlüm sana firari; kendimi kovalayıp, sana kaçmışım

Gözlerimi bağladın, aklımı karıştırdın, yüreğimi dağladın

Güneş vuruyor kahverengi gözlerime...
Gözlük takmayı sevmediğim için
Gündüz gözüyle renk körü oluyorum

Gece vuruyor yüreğimin penceresine...
Bir Ay’a, bir yıldızlara bakıyorum

Annemden gizli çeyiz sandığımdan
Bebekliğime ait kundağımı, eldivenlerimi
Ve battaniyelerimi çıkarıyorum...
Her birini lahana bebeklerime giydiriyorum
Herkesten habersiz “noel anne” kılığına girip
Senelerce bebek bekleyip, umudunu yitiren