Tibet Avcı Şiirleri - Şair Tibet Avcı

Ben vurgunlar yerdim hayattan
Ben; Korkusuz,acımasız avcı.
Üşüyordum,bitkindim belki
Sonra kuş sesleri geliyordu biryerlerden
Bilmediğim biryerden çıkıp gelen
Çınarağacı sakinleri..

nasıl oluyorda insan yalnız kalınca
çıkıveriyor ortaya onca duygu?
yalnız kalıp kafa dinlemek istiyorum
oysa kafam birsürü soru hazırlamış bütün gün
sormak için şu oh dediğim anı mı bekledin yahu! ?
yahu sen dinlen diye çekilmedik mi şu köşeye?

karanlık odamdayım
tek başıma
yıldırımlar düşüyor boş yatağıma
geceleri uyuyamıyor insan
sarılıpta yalnızlığa
ya da uyanmak zor geliyor

sen;
gitmişsinde gurbetin ellerine
kimlere vermişsin kendini
ben;
yıllardır kendini sevdirmeye çalışan
koca bir serseri

doğdum
ve her şey o zaman başladı işte
şimdi
ayak uydurmaya çalışıyorum zamanın hızlı adımlarına
sonrası hiç yokmuş gibi yaşamak
su gibi hızlı, durgun, yumuşak, sert

sevdamı vermedim mektebe ben
öğrenmesin,bilmesin deyi
bilmesin de bir gün
ellere gitmesin deyi

odunlar mı taşımadım,körükler mi basmadım

sen bilmezsin
her sabah uyandığında
binlerce çiçek açar dünyada
her göz kırpışında
bir meyve verir ağaçlar
ama sen bilmezsin..

Adın yazılmış kaderime
Tanrı işi;
Silemiyorum
Oysa çoktan gittin sen
Niye yazmılmış;
Bilemiyorum

bir varmış bir yokmuş
ülkenin birinde
sene sekiz-on sene önce
mutluluk geziyormuş ağızdan ağıza
geçmiş,daha o zaman geçmemiş
daha mazim bile yoktu yani

Ben şu dünyada
Bu kıtada
Aynı ülkede
O şehirde
Uzakta bir evde
Yaşadığını bildikçe senin