Tahir Özdemir Şiirleri - Şair Tahir Özdemir

Defter rengarenk olsa ne yazar
İçinde herkesin bir izi olduktan sonra..

Ruhumun durgunluğu
Gönül oradan kah oraya
Aklım seyir içinde rüzgarlarla
Bir boşluk koskoca
Islanıyor ruhum mavi semalarında
Çürümüş ipliğe

Ağaç gölgesi olurdum ayın, yılın her gününde kapında
Ve şimdi sen her sabahımdasın.

Ömrüm ömrüme saki
Uğraksız bir durak ömrüm sanki

Sana dil uzanıyor ölüyorken çocuklar
Konuşmuyorum dikenli diller dururken
Gözümü çeviriyorum boş duvarlara
Sana savaş açıyorlar

Olsun ben yalnız kalayım

Bir dolunaydı gelip geçti sandım
Özümüz insan sözümüz nerde yanıldım

Övülesi yalnızlık
Odaları bizim değil
Sabahları kırmızı çaydanlık

Kahkaha atarken olurlar nar ağacı
Sonra ağlarlar sanırsın ki dar ağacı.

Sen de kalma bana yalnızlık reva
O siyah valiz elimde
Hayatımda bana uğrayan tek tren
Gelen tek vakit uçtu gitti
O trende gitti
Sonra geç kaldı hayatım

Cezalar alıyım
Kendime azap olayım
Kendimde yarım kalayım
Senden kaybolmasın

Giden ne varsa

Geceleyin saatte akrep düşerdi bir zamanlar
Sabaha karşı uyku olmazdı sokak lambaları gündüzüm
Koşarak gelip sığındığım limanım vardı
Eksik kaldım seni kaybettim

Derlenip toplanmaya başlamışım