Tahir Özdemir Şiirleri - Şair Tahir Özdemir

Ağır basan bitmeyen uğultu
Çok yanlış olan bir şey vardı
Kanmak gerekliydi umutlu umutlu

İnsan hüsran insanlık hüsran
Tek kadim olan toprak
Susmayı deneseydin biraz daha
Gelip geçmeyecekti bu amansız tozkoparan

İşittiğin cümleler oysaki hepsi yararsız

Gökyüzü karardıkça karardı yağmur gelmedi
Çayın altını yaktım bir türlü kaynamak istemedi
Yorgunum dedikçe kimse üstelemedi
Uyumasam da, uykularımda ölmesen

Müstakil mekanlar dizilmiş pare pare

Geçmiş geçmişte durmuyor
Karşımda eriyip durma
Bir farkım kalmadı artık
Yarınlar çok uzakta, şahidim bugünden

Kapıdan çıktın mı
Artık içeridekilere yabancısın
Ağlayamıyorsun
Yaşadığının farkında değilsin
Artık kendine de yabancısın

Ambarlar dolup taşacak diye beklerler
Dua namaz niyaz abdest hak getire yağmur beklerler
İşinde gücünde bereket beklerler
Fitneyi fesadı çamuru benimsediler

Hısımı akrabayı ekranda görürler

Senin haberin var mı demek isterdim
Olsaydı şayet böyle olmazdı
Sen olmuş olsaydın tutsaydın
Kırıp dökmezdim saçıp sövmezdim
Doludizgin savrulmazdım kenarlara
Şimdi tutma yalnız kalmamı sürdür

Dayanabileceğin acı bu olsun
Korkma, daha yalnızlıktan kimse ölmedi!

Bir dağı aldım karşıma tırlar yanında ufacık kaldı
Günler geçip gidiyor da izi kaldı
Seninle aramızda uzun uzun yollar kaldı
Bir dağı aldım karşıma penceremde hep dağ kaldı

Kolay unutulur olsa mutlak bir yolu varsa

Yaşamak istiyorum kuşları izleyerek
Çıkıp sarmaşıkların arasında çay içmek
Mutluluğumu bozana sayıp sövmek
Yaşamak istiyorum saçmada olsa gülerek