Suna Doğanay Şiirleri - Şair Suna Doğanay

Ölümü yakından görünce,
Yaşama daha sıkı sarılıyor insan.

Bir tek hece bekleniyor,
Umut ışığı.
Tebessümü, beyaz bir kelebeğin.

Yüzüyor,
Teknelerle yarışan yunusların gölgesinde,
Kıyıdan… kıyıdan...
Bir şeyler söylemek ister gibi,
Küçük balık...

Masanın üzerinde duran haplara baktı. Gözleri, küçücük ilâç kutusuna kilitlenmişti. Bir avuç içse babasına kavuşacağını biliyordu. Apansız gidişiyle dünyası kararmış, meydanı annesinin acımasız otoritesine bırakmıştı. Kendini bildi bileli annesiyle anlaşamazlardı. Babası her zaman yanında olur, ona arka çıkardı. Özgürlüğün olmadığı bir evde yaşamanın zorluklarıyla karşı karşıyaydı. Tutunacak bir dalı, gidecek yeri de yoktu. Kararını verdi. Elini masaya doğru uzattı ve aynı anda annesinin öfkeyle gürleyen sesini duydu. Telaşla hapları ortadan kaldırmaya çalışırken her biri suç delillerini açıklarcasına etrafa saçılmıştı. Annesi avazı çıktığı kadar bağırıyor, kapıyı yumrukluyordu.
_Aç şu kapıyı kör olası Fadime aç!
_Tamam, bir dakika açıyorum. Dedi genç kız, sinirlenerek. Yine neden kızmıştı acaba? Fadime diye seslendiğine göre ters giden bir şeyler vardı demek ki. Annesinin kasıtlı söylediğini çok iyi biliyordu. Herkesin, kendisine Fatoş demesini isterdi.
_Dolmaları yakmışsın, ben sana yemeğe bak demedim mi?
O sırada dağılan haplara bakarak:
_Bunlar da ne? Dedi genç kadın. Sesi biraz yumuşamıştı. Şaşkınlık içindeydi.

Hâlâ bir yaprağa tutunur gibisin.
Bıraktığımız yerlerde yalınayak
Bilmez misin, nasıl değişiyor duygular
İnsanlar değişir zamanla nasıl unutursun?

Hangi bahardı hatırlayamadığım

ŞİİR PERİSİ GRUBU'muzun 2. İSTANBUL TOPLANTISI, 22 NİSAN 2007 tarihinde gerçekleştirilecektir.

Toplantımızda siz değerli dostlarımızı da görmekten onur ve mutluluk duyacağız. Katılmak isteyen dostların,
sayın Sevil Nizamoğulları'nın özeline bir mesaj yazarak bildirmelerini rica ediyoruz.

Unutma demişsin o şarkıyı, unutmamışım meğer.
Hep mırıldandım sararmış sayfanda dolaştıkça
Tutturamadım, kesildi sesim
Çünkü en çok senin dudaklarına yakışırdı.

Hayalse yaşadım dediğin gibi, düşse kurdum.

İstanbul’dan Samsun’a yol alan gemi
Umut taşıyordu, cesaret, vatan aşkı
Uyanın Samsunlular, uyanın O geliyor.
Yeniden doğuşun temelini atacak.

Dümene sıkı sarıl kaptan

Ansızın kapatırsın gözlerini bir gece yarısı,
Görünmez tayflar geçer önünden.
Duyup da geceyi, ha deyince bir kaptan,
Kıyılarına köpükler vurur rıhtımın, tıkanırsın.
Sonra düğümlenir boğazında veda şarkıları.
Ve bomboş bakışlarla ıslanır fırtınalı yüzüşler.