Suna Doğanay Şiirleri - Şair Suna Doğanay

Sana bir sır vereceğim yaklaş biraz.
Hani şu bizim Aysel var ya Aysel!
Al yeleli atlarla yarışır, gergefine umut işlerdi hani.
İnanmamıştık, altından geçmiş gökkuşağının.

Tek bir söz, tek bir çığlık, tek yakarış içinde

Ağır ağır çöküyordu dünya.
Zamanın dağılan saçlarıyla.
Nereden nereye…
Cam açık yatardık, kapı açık.
Korku düşmezdi gecelerimize.
Ya şimdi!

Yağmur süzülüyordu,
Yaprak yaprak.
Toprak,
Ölü bir kuşun son nefesi.

Birden,

Sen istediğin kadar ağlamıyorum de.
İstediğin kadar saklan avuntularınla
Vur kanatlarını, düş yollara.
Kar tutmamış dağlara sür yüreğini
İstersen uyuttum de hüzünlerini.
İnanmam, gözler yalan söylemez çünkü.

AhTuana! Birileri biçiyor attığımız tohumları
Gömülüyoruz yaralı bir gemi gibi ağır ağır
Anılardan fırlayıp başımıza üşüşüyor çaresiz ninniler
Sıkışıp kalıyoruz dört yapraklı gülüşünde yoncanın

Yürürken zaman, sürükleniyor kalıntılarımız

Gelecekten umutsuz yoksul analar,
Dolaşır kapı kapı umut uğruna.
Sahtekarlık maskesi kolunu bağlar,
Karanlığın içinde karanlık gördüm.

Geceden bir duvar var uykularında,

========================================
** YANITLANAN MESAJ ********************
========================================
Gönderen: demeter_34
Alan: (grup üzerinden) Suna Doğanay www.gunduzkitabevi.com.tr
Tarih: 05.07.2006 10:27:00

Her gittiğimde,
Yabancı kalıyorum doğduğum yerlere.
Yüreğim sessizce bölünüyor aniden.
Yorgun bir ateş böceği, yaprakları ışıtıyor
Sesini, düşlerimle avutuyorum gecelerin.
Bir de köye dön diyorsun.

O fırtınalı gecede,
Yazgısıyla buluştu.
Gün, geceye kavuştu,
Dalgın gülümseyişlerle.
Oysa,
Ne düşler çalmıştı çiçeklerden,

Kara bir at gibi nallarını vura vura
Takmış koluna sürüklüyor lodos.
Aldatıp okşayan ılık nefesiyle
Bir ölü yaprağı taşır gibi çatıları
Tek tük aşkları da terkisinde götürüyor.