Şükran Günay Şiirleri - Şair Şükran Günay

Yeni Edebiyat Akımı G Ü L C E – Buluşma
(Mustafa Ceylan kardeşimin anısına. Yaradan rahmetini bol eylesin.)

Doğar doğmaz anamdan vuruldum sana
Ey yeryüzünün şahı! Kulak ver bana!
Ayrı düştüm ya senden! Huzur yok cana

Yok öyle yağma!
Önce adam gibi adam olacaksın.
Nasıl mı?
Kızını oğlunu ayırmayacaksın
Evde, sokakta, işte-aşta bir tutacaksın.

Vatan toprağına göz dikenlere
Samsun’dan duyuldu Ata’mın sesi
Batının önünde diz çökenlere
Samsun’dan duyuldu Ata’mın sesi

İnadına bakıyorum her birinize
Size ne ellerim benek benek
Yüzümde yitirdiğim yılların hediyesi
Saçlarımda kar beyazı
Üzüm salkımı misali sarkmışsa kollarım

BİR BAŞKADIR BİZİM KÖYLÜMÜZ

Bilirsin:
El ayak nasırlı
Yüreği ekmek sıcağı
Hazır sofra bezi-kasnağı

Yuvalar darda, gençler işsiz
Analar babalar çekişir çaresiz
Covid 19 en büyük hapis
Doğanın yanık türküsü mü bu?

Sözler söylet, kıldan ince,

DÜNYALIK YÜZÜM

Anladım;
Bilmeden getirildim,
İstemeden götürüleceğim.

Bir tek sen okursun içimi dışımı,
Gecede gündüzde sana koşar tinim.
Sen bilirsin ancak gurbetçi başımı,
Hasretin inletir her dem inim inim.

İğnenin deliğinden geçmeyi
Beddua etmeden ŞÜKRÜ seçmeyi
Dilerse öğrenir insan

İnan bana, açtığı çukuru unutup

Bir ben bilirim bir de siz
Neler neler gizlerim
İzlerim sessiz çaresiz
Saklı kalır yürek sözlerim