Şükran Günay Şiirleri - Şair Şükran Günay

Bitirdi ömrümü nankör bakışın
Anlamadım yavrum bu nasıl iştir?
Yitirdi fikrimi yürek yakışın
Söyle bana yavrum bu nasıl iştir?

Bilir Yaradan ana yüreğimi

Döner yine Dünya, solmaz çiçekler
Apansızın, o kutlu gün gelince

Ağlar eşin dostun, yanar evladın
Bir gün ama anılmaz şanın adın

Yunus gözlüm ağlar gezer
Acep neden bilemedim
Bakışları yürek ezer

Yoksula el verir dedim fakirden başkan olunca,
Cebini doldurdu önce, mazlumları yaktı gitti.
Hırsıza yol vermez dedim fakirden başkan olunca,
Yağlı kapıyı görünce, mazlumları yaktı gitti.

Emekçinin sofrasına bağdaş kurup çöküverdi,

Anam babam olmuş vesile
Doğmuşum anamın rahmine
Karnını severek aşk ile
Yürekten sevmiş yavrusunu

Ağlasam sel olur, söylesem eyvah!
Derdime dermanı arar gezerim
Varmadan hedefe doldu ömür vah!
Derdime dermanı arar gezerim

Gurbetin bağrında başlamış çile
Düşürmüş bir çalı dibine kader
Giden yıllar geri geçer mi ele
Türkülere bel bağlarız derbeder(Z.G)

Geçmişi deşerek ağlatma Tanrı’m
Seherde bülbüller yine ötecek
Gün doğumu yakın dertler bitecek
Elimi kolumu bağlatma Tanrı’m

Aşk bu kimini çeker cennetine
Kimine eker gülün dikenini
Baş koydum gizemine, hikmetine
Her nefeste ararım ekenini

Şükran GÜNAY

AŞKIN İLE YOĞUR BENİ

Garip kaldım yaban elde
Geçim derdi her bir ilde
Hasta yoksul çeşit dilde
Hikmetinle çağır beni