Sinan Karakaş Şiirleri - Şair Sinan Karakaş

ATEŞ BENİM KÜL BENİM

Ateş benim kül benim,
Acze düşen kul benim,
Gözyaşıyla oluşan,
Gördüğün her göl benim.

Aşk kim ben kim,
O bir çekim,
Bilmez onu,
Hiç bir hekim.

Kime nasıl anlatayım,
Anlatıp da anlaşayım,
Bana arkanı dönersen,
Sana nasıl ulaşayım.

Sana arkadaşım desem,

Bir gün son bulacak, benim hayatım,
Almadım dünyadan, ben de muradım,
Değişecek belki, güzel suratım,
Arkamdan kimseler ağlamasınlar,

Adımı taşlara yazdıramadım,

Arpa ektim biçemedim,
Su bulandı içemedim,
Bana yardan geç dediler,
Yar şirindir geçemedim,

Arının yuvasına, asla sokmayın çomak,
Bilirsiniz sokmaya, belkide kalır ramak,
Bozulursa tadınız, ne yapsın buna damak,
Olması gerekense, makulu yakalamak.

ARIYORMUŞ

Anam beni arıyormuş, gözü yaşlı bağrı yanık,
Gördüğüne soruyormuş, yok mu gören yok mu tanık,
Yakup'un hasreti gibi, içinde ne volkanlar var,
Ne yangını sönmektedir, ne de içinde ki panik.

ARIYORUM BİR BİÇİMDE

Şikayete mahal yoktur,
Müdahale eden çoktur,
Aşk bağrımı delen oktur,

Sende mi benim gibi, vurgun yedin arkadaş,
Kışa dönmüş saçların, kar mı yağdı arkadaş
Belli ki yıpranmışsın, çok darbeler yemişsin
Yüreğin paramparça, parçalanmış arkadaş

İstersen anlat bana, ister sırınla yaşa,

Tanrıdan parçacıklar arayanlar,
Dönüp de kendilerine bakmazlar,
Tanrıyla problemleri olanlar,
Deli olanları da aratmazlar..........İNSANİ