Sinan Karakaş Şiirleri - Şair Sinan Karakaş

Diyarbekirin yolları, kara taşlarla döşeli,
Yüreğime korlar düştü, ben senden ayrı düşeli,
Hüzün kapladı ruhumu, olamam gayri neşeli,
Gözlerimden yaşlar aktı, sanırsın Dicle'nin seli.

Diyarbekir-30

Dört yanında, surların var,
Her bir taşın tarih yazar,
Ne Bağdat ne de İstanbul,
Olmaz senin gibi diyar,

Harcı insan teriyle yoğrulmuş o surlar,
Surları anlamayan gözlerde kusur var,
Orada yaşadı medler persler asurlar,
Hece hece sayfa sayfa okumayanlar
Bilmeden konuşur hadlerini aşarlar...

Diyarbekir oksijendir, yaşamak isteyene,
Diyarbekir güli reyhan, koklamak isteyene,
Diyarbekir cana candır, dokunmak isteyene,
Diyarbekir bir b"AŞK"adır, sevgili isteyene.

Yaşamak istiyorum, seninle Diyarbekir,

DİYARBEKİR HEYRANİYAM

Ben Diyarbekir’in hayraniyam,
Burnumda tüti, tek tek küçeleri,
Kara kara daşları,
Süvikteki kuşları,

Gözüm aramakta, hep yirmi biri,
Bu rakam yanımda, her zaman diri,
Nerede görürsem, ruhum açılır,
Özlemişem vallah, Diyarbekiri.

Diyarbekir dağlarına kar yağmaz oldu

Virane oldu bahçemiz gül vermez oldu

Kurudu göz pınarlarım hiç akmaz oldu

Karpuzları kesmişem
Masalara dizmişem
Diyarbekir içinde
Berfini beğenmişem

Karlar yağdı bembeyaz

Hani senin etrafında, yeşil bağların,
Senden uzaklara düştüm, her gün ağlarım,
Gözyaşlarım pınar oldu, durmaz çağlarım,
Kavuşmadan iyileşmez, ah yaralarım,

Bilirim ki beteri var daha beterin,

Kerejdağın tepesinden, seyreyledim memleketi,
Tarihin derin sesinden, iliklemişim ceketi,
Gözlerimden akan yaşlar, karıştı Dijle nehrine,
O muhteşem toprakların, kayıp olmuş bereketi.

Öyle bir sessizlik var ki, hava bile endişeli,