Sinan Karakaş Şiirleri - Şair Sinan Karakaş

İnsan düşünürse kendini düzeltir,
Düzelmiş olarak kendini özletir,
Şöyle bir bakın kamil insanlara,
Her yapacağı şeyde merakla gözletir.

Roj hat, fetısi tari,
Mebıjın edi narı,
Xwedê her çı gotiye,
Gelo bıkın gühdari,

GÜLE GÜLE

Daha dün bekliyorduk, geldi gelecek diye,
Rahmeti bereketi, affı etti hediye,
Artık yolculuyoruz, değerli misafiri,
Yolcu yoluna gerek, bana sormayın niye.

Güller de dudaklar gibi, birer birer büzüldüler,
Bülbüller ve sevgililer, her beraber üzüldüler,
Hırçınlaştı tüm martılar, yükseklere süzüldüler,
Derman mı hani nerede, göz önünden çekildiler.

Hayatı ti'ye almazsan,
O'na kafayı yormazsan,
Ummaya hakkı olur mu,
Sonra kime, ne der insan.

Vatanın sahibi Halk,
Takdirin sahibi Hak,
Halk ve Hakka sırt dönen,
Batacaktır muhakkak.

İnsanoğlu kendine bakmaz, bir şey oldum sanır,
Bağırsaklarında dolaşanı görse utanır,
Hergün tamamını taşır ve hamallığını yapar.
Ne yazık beş vakit namaz kılmaktan usanır.

Yarın hesap gününde, hesap kişiler için,
Söyleyin kavimleri tümden yargınız niçin,
Kendini düzeltmeyen, niçin eli yargılar,
Hakimi mutlak Allah, sizler de Hakkı seçin.

Fukaralar maraba,
Kapalıdır daraba,
Böyle bakan müminin,
Kalbi olmuş haraba.

Müminin dili susmaz,
İblise karşı pusmaz,
İhlasa sarılmışsa,
Müminler boş konuşmaz.