Sinan Karakaş Şiirleri - Şair Sinan Karakaş

Ne senin üstün yanın var, ne benim senden,
Ben asla çalmak istemem, senin hissenden,
Ben hiç memnun olmadım, seni bilemem,
Üstünlük fikri sağlayan, kötü düzenden.

Gece bitti, geldi sabah,
Beklentimiz olsun selah,
Fıtratımıza uyalım,
Arkasından gelir felah.

Zulüm baki kalmaz bilin
Susmasın konuşsun dilin
Altı vardır bilin yerin

Zulüm ehli bilinecek
Cehennemde sürünecek

YAKIN
Elif lam mim zalikel kitabü la reybe fiyhi hüdenlil müttekin,
Yolunu kaybetmişe yolsuzlara sunulan sıratı müstekim.
Düşünebilenler düşünmezlerse sonuçta akıl kalacak akim.
Kalibresiz düşüncenin akibeti şeytanın fikrine olacak yakın.........İNSANİ

Ne olursunuz dağlar sizler bana yol verin

İçinde bulunduğum acı durumu bilin

Derdime derman olun beni sılama salın

Şikayetim sana değil,
Suçun yok senin bilirim,
Yanlışlara arttı meyil,
Halimize üzülürüm,

Ne sabahım belli ne de akşamım,
Güneşimi çalmış hırsız bulutlar,
Divaneye çıkmış, her yerde namım,
Mehtabım kaybolmuş, sönmüş umutlar.

Koşmak istiyorum, ayağım bağlı,

Mutlular da bilmezler mutluluk nedir diye,
Onlar maddi refahı, mutluluk sanıyorlar,
Mutluluk ruhsal huzur, insan için hediye,
Huzuru kaybedenler, mutluluk arıyorlar.

Ne gün ne ay ne de yıl, getirmez gidenleri,
Bıraktılar giderken, yolda bekleyenleri,
Ne söz ne güç ne kuvvet, durduramaz bizleri,
Soluk alan her varlık, her gün gider ileri,

İstiyorsan iman et, tanı sen yaratanı,

İnsanları mı aldatmak istiyorlar,
Yoksa Allah'ı mı bilemiyorum,
Şimdi bu tiynetsizlere,
Bu şerefsizlere,
Bu alçak bile olamayanlara,
Bu çukurlara soruyorum,