Sinan Karakaş Şiirleri - Şair Sinan Karakaş

Sana değil kaderime, darılmışım ben,
Suya düştüm yılanlara, sarılmışım ben,
Dertler çöktü üzerime, yorulmuşum ben,

Pamuk ipliğine bağlı, beklentilerim,
Uzatmaları sağlıyor, eklentilerim.

Ne sen bilirsin sofi olduğumu ne de ben,
Beni benden de iyi bilir beni var eden,
Sofiyim diye bir söz, inan çıkmaz dilimden,
Aczimi fark edersem, başka bir şey istemem.

Yolun ucu hedeflenmeden yola çıkılmaz,
Hedefi belli olanlar da asla yıkılmaz.

Ağlamak bilirim insani duygu,
İnsan olan ağlar, döker göz yaşı,
Timsah göz yaşları, sadece kurgu,
Onlar mazlumlara bakarlar şaşı.

Ben Habilim ve hep Habil kalacağım,
Hesap günü hakkımı alacağım,
Hiç bir zaman kabil olmayacağım,

Böyle inanırım, böyle yaşarım,
Olsa da ruhum da derin hasarım.

CASTRO HANEDANLIĞI

Elli dört yıllık hanedan, Küba yönetiminde,
İnsan üstü varlıklar mı, şu castro ailesi,
Seçimlere ne gerek var, castro denetiminde,
İktidardan, başka olmaz, şahların gailesi.

Cehalet nedir,söyle,
Karanlıklar değil mi,
Karanlıkta olanlar,
Nasıl bilsinler ilmi,
İnsanı insan yapan,
Bildikleri değil mi,

Denetim, denetim, denetim,
Eğitim,Eğitim,Eğitim,
Adalet, Adalet,Adalet,
Dağıtım,Dağıtım,Dağıtım,
Yoksa bitmez
Ağıtım Ağıtım Ağıtım.

Dört duvar

40*40

Bir pencere

Ağlamaktan gözyaşlarım sele döndü, sele döndü,
Aldığım her bir nefesim yele döndü, yele döndü,
Yakmakta senden usta yok, daha da yak bedenimi,
Ataşlardan yandı gönlüm, küle döndü küle döndü.

Sevseydin beni anlardın, anlamadın ele döndün,