Sinan Karakaş Şiirleri - Şair Sinan Karakaş

Ağlamaktan gözyaşlarım sele döndü, sele döndü,
Aldığım her bir nefesim yele döndü, yele döndü,
Yakmakta senden usta yok, daha da yak bedenimi,
Ataşlardan yandı gönlüm, küle döndü küle döndü.

Sevseydin beni anlardın, anlamadın ele döndün,

YAKARSA YAKSIN

Güneşi al karşına,
Yürü güneşe doğru,
Tekamülün şarjına,
Cevaplanan tek sorgu.

Hem bedende ölmüyor,
O boyut değiştirir,
Yüce divanda sizi,
Bilin ki eleştirir.

Hayalimin sınırı, bildiklerim kadardır,
Rüyalarımda ise, bilincin altı vardır,
Ne rüya ne de hayal, sorumluluk yüklemez,
Sorumluluk sadece, bilinçle yapılandır,

Bana canım diyordun,
Nasıl bırakıp gittin,
Öyle çok seviyordun,
Neden bu hale ittin.

Anam anam can anam,

Senin gördüğün ve görebileceğin, işin sadece bir boyutu,
Somutu bile tam bilemezken, nasıl bileceksin soyutu,
İnsanoğlu müşahhasın peşindedir, öğrenmeye çalışır,
Hadi söyle bakayım, ne kadardır şu kainatın ebatı,

İnsani değerler için, tüm insanlar yarışalım,

Söyleyin bu kavga niçin, küsmeyelim barışalım,

Üstünüm diyen olursa, hep birlikte karışalım,

Yoktur anlayışları yoktur tahammülleri

Güç yetiştirseler bir an yakarlar gölgeleri

Sen yok sayabilirsin Rabbim var sayıyorsa

Empati yapmayanın, imanında şüphe var,
Ele şaşı bakarken, kendine dört göz bakar.

Daldan alıç topladım,
İp attılar hopladım,
Dişim ağrıyor diye,
Dişe altın kapladım.

Yemyeşil alıç dalda,