Hayat nedir bilmeyen ölümle yıpranan
Zerre mutluluk kırıntısı kalmışsa kuytu köşede
O mutluluğu okur mu allah diye insan
Şayet allah kimi zaman
Susayanın bulduğu su
Oku okumaktan güzel ne var ki
Yaz sonra yazmakta güzel şey
Ve şunu unutma unutulmaya uzaktır
Güzellikler paylaştıkça daima çoğalır
Öyle bir zaman ki bu
Tufan desen tufan değil be arkadaş
Toprak bile yeşermiyor artık
Bizim can verdiğimiz kadar
Hakla batıl karışalı beşer şaştı
Tüm kahramanların bir şarkısı var
Söylenen ezgiler yaşam sevincinde
Yenilgi yok doludizgin koşarken atlar
Canlanan rüzgar ovaları gezmekte
Bir ısrar var sevgi dolu mu bilmem
Belki de deliyim evet
Sen şirince uyurken
Kirpiklerini sayacak kadar
Hiç akıllı olmadım zaten
Güzelim kirpiklerinin sayısı
Hep benden eksik çıkar
Mahpusluk anne
Şimdi anlatamadığım bir hayat
Uçurumlar nefes alır durur
Sustukça hayat bulan var mı
Eceli tarif etmeye hiç gerek yok
Aklımızın ermediği bir hesap bu
Evet ne imiş
Aşk uzun bir hece imiş
Yani kısa kısa
Yol almakta yarar var
Kalbin yanı sıra cancağızım
Kimse ne yaşadığına bakmaz
Herkes ne olduğuna bakar
Oysa olduğumuz şeyler
Genellikle yaşadığımız şeylerdir
Acı şeytan doğurur kimi vakit
Mutluluk ise sürekli melek
Dışardan bir hayat gelmiş
içerde gökyüzü duvarlarla hapis
bir çocuk gök kuşağı arıyor
yüzünü yıkamak boyamak için
avuç içi kanlı bir düş uyuyor
uyanacak daha bir mahşer
Bende bir seni özlemek var
O da susarak mı susayarak mı bilmiyorum
Özlüyorum işte bir acayip yar
Seni düşledikçe kendimden geçiyorum
İçiyorum ulan vefasız
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!