Gömülmek istiyorum artık
Madem mevsimlerden acı
Ve her dalda ayrılık var
Gömülmeliyim ben artık
Aşka düşen gönlümün başkentidir diyarbakır
Surlarında dalgalanır hasretliğin bayrağı
Küskünlüğümün solmayan gülüdür diyarbakır
Aşk mevsimine dönmüştür hevsel bahçesiyle
Kaç sokak eskittim bela halimle diyarbakırda
Sevdam ey gönlümün hasret denizi
gel ölmediğim bir günde bul beni
sevdam ey gönlümün hasret denizi
gel yanmadığım bir günde sar beni
gülüşlerin benim gönlüme huzur veriyor
bak ay gülümsüyor aşıkların diyarında
Bunca acıdan sonra hayat gelir mi
bir gün huzurla uyanabilecek miyim
mahşer kendini bensiz avutabilir mi
bir nefes alabilecek miyim söyle
Hücreler artık yokluğa vurulmalı
Tıpkı hayat gibi kardeşim
Bazen insan bir şey görüyor
Bazen hiç bir şey görmeden umut ediyor
Ama sonlar genellikle hep aynı
Suyu gördüğü halde
Çatlayan toprakla yüzleşiyor insan
Hayat hep bir eksik yaşamaktır
neye sahip olursan ol
ne kadar güzellik yaşarsan yaşa
hep bir eksik yaşarsın hayatı
hiç bir mutluluk tamam etmez insanı
oysa ki acılar eksiye vurur her bir insanı
Neye yanacağımı şaşırdım
bu hasret dolu sancılarla
yaşadıklarıma mı yansam
yoksa yaşayamadıklarıma mı
bilemedim bu hasretle
Bilemezsin yüreğimin bu kaçıncı yanma asrıdır
acının surlarında kaçıncı tutsak oluşum
anlatamam anlayamazsın beni heval inan
kör aynalarda kalmış paslı prangalarız biz
Acıların bağrından kopmak isterken usulca
Sen aşksın her daim sevgili
Hayal edilen solmayan gülsün
Gönlüm hasretinle yaşlanır
Kalbimin sır mabedi sevgili
Yağmur damlası düştü ateşime
Hayat kimi zaman bir bumerang cehennemi,
Kimi zaman da tümüyle bir yaşama sevinci
Hayatta öyle şeyler var ki dostlar,
Yapsan olmaz, yaksan hiç olmaz.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!