Rüzgarın fısıltısıyla buldum ben hayatı
Yağmur hiç yağmıyordu oysa
Şehirler yine tuzaktı bana
Ben kaçıp gitmek istesem de
Yakınlarda hiç dağ ova yoktu
Bir rüzgar vardı bana yoldaş olan
Ve tesbih kopar
Taneleri dağılır
Sabır biter
Vakit yangındır
Ustura ağzı kanar
Öfke beladır
Ey vurgun kaldığım gece gözlüm
Senin şafaklarla uyanışın
Benim gece içinde ölmemdendir
Hadi kalk gel cansız bedenimi sar
Ben şafaklarla uyanamadım hiç
Hadi kalk cansız bedenimi al
Ey gece meçhule salma beni
Diz çökmedim çökmem ben
Prangalar tesbih olmuş
Zindanlar ise hep yurt
Artık infazımı erteleme
Ya vur ya da sal gideyim
Unutulmuyor ki yara kapansın
Gömülmüyor ki aşk mezara
Tüm hesaplar kapansın
Yine hüzün yağıyor sayfalara
Aşkla savrulup yasakça dağıldık
Saç sakal karışık asi bir şairim
sakallarım sanki yorgun bir yürek
gözlerim topraktan zor bela hayata dönüyor
ölüm hangi mevsimin gerçeğiydi
hayat hangi mevsimde yeşerdi söyleyin
ateşi bulan üşüyen bir kırlangıç mıydı
Ey cehennemim uyan ben yanmaya hazırım
Sen aşk olduktan sonra ben cefaya razıyım
Uyan yeter ki sar beni al kollarına sevgilim
Aşk cenneti gül bahçesi için hazır uyan artık
Kalk gör ki ben yanmaya geldim sen için
Ey yar ben sana cehennem diyorum
sen bana umutlarını uyut diyorsun
biliyor musun ey yar Ben hiç görmedim
Bir cehennemin yanarken uyuduğunu
suskunluğum düğümlenmiş ey yar
ben sana hayat diyorum
Vakit gelmiştir artık
essin rüzgar
yağsın yağmur
bir ecel ki gelsin artık
An meseledir hasretlik gökyüzü
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!